Evripidis and his Tragedies
Gig Seeker Pro

Evripidis and his Tragedies

Barcelona, Catalonia, Spain | Established. Jan 01, 2005 | INDIE

Barcelona, Catalonia, Spain | INDIE
Established on Jan, 2005
Solo Pop Alternative

Calendar

Music

Press


"Evripidis and his Tragedies"

Evripidis Sabatis est un artiste grec aux talents multiples, musicien et écrivain, qui s'établit à Barcelone en 2004. Indépendant il crée en 2007 le projet Evripidis and his Tragedies qui est label et nom de groupe pour pouvoir produire librement son album éponyme de 15 titres. Auteur-compositeur interprète, il arrange aussi avec beaucoup d'inspiration ses compositions pop et s'entoure d'une jolie troupe de musiciens comme Marc Ribera, également un designer très réputé, Manel Ibañez à la guitare et clarinette, Rafa Ibañez au saxophone, Iker Glez à la basse, Jaume Ribell à la batterie, Cristina De Sola au violon, et se joindront plus tard Xavier Tort à la trompette, Sergi Puyol à la guitare électrique et banjo, Luis Berges à la mandoline, Santi Rivas au ukulele, Carlos Carbonell à la clarinette, les trois guitaristes Adrian de Alfonso, Aleix Clavera, Borja Rosal et Anie Arjona aux percussions. Avec des choeurs qui évoquent la sunshine pop des Beach Boys, des chanteurs et chanteuses accompagnent Evripidis depuis l'opus : Marisol Simó, Anie Arjona, Nora Gala, Odil Bright, Pedro Luis Martinez, Marc Ribera, Victor Antolin également bassiste. Les mélodies sucrées sixties, pop baroque, écrites par Evripidis Sabatis sont collégiales au chant mais aussi parfois aux arrangements.
Fan de David Bowie, Phil Spector, Jonathan Richman, Pulp et de Stephen Merritt à qui il rend hommage en 2008 sur l'album de reprises 21-song tribute to The Magnetic Fields avec le titre Time enough for rocking when we´re old, Evripidis Sabatis sait faire jongler les cordes, piano et rythmiques avec une belle présence et un charisme certain. Ses textes parlent de son départ d'Athènes, du manque et de l'absence, comme sur le titre Abroad qui ouvre le bal, mais aussi de l'Europe, de la musique, de l'amour comme sur Euroyéyé, sur l'épique Transylvania qui laisse entrevoir le travail à venir romantique, aux variations musicales médiévales : Historia de la Espuma. Cet album est une bande-son de 9 vidéos stylées, signées du catalan David Bestué, qui précède un autre travail de la même veine en 2013, Hombre Caminando, titre soundtrack pour le court métrage de Jordi Cussó. Après l'EP deux titres de 2010 consacrés aux transports avec Motorbike et Dreamboat, Evripidis and his Tragedies sort en 2011 un sublime album nommé A healthy dose of pain. Les mélodies y sont construites comme des scénarios, les textes délicats sont ornés d'humour, l'ensemble est intemporel et multi-culturel avec des influences du folk grec, espagnol dans les percussions, pop sixties californiennes et britpop avec des harmonies proches de celles des Beatles.
La mélancolie et la nostalgie y sont précieuses et élégantes, arrangées de manière à rendre l'ensemble dansant et gai par exemple sur le titre Take a healthy dose of pain où la voix mélodieuse d'Evripidis Sabatis annonce dans une atmosphère rétro et classe "take a healthy dose of pain, it will ground you and make a better man of you. Caress softly your grandfather´s beret, remember how he used to take you in his arms, sing you songs and slip money in your pocket" ou sur Before it's over "When you taste the fruits you always let, their juice stain your chin and fingers. It reminds you of being a messy little girl, the rebel on the family table. Maria, you don´t need any lover"
A Healthy Dose of Pain d'Evripidis and his Tragedies qui mêle la pop à des arrangements classiques sur les thèmes nostalgiques de l'enfance, romantiques du mariage, est un keepsake d'images et de mélodies aux notes méditerranéennes qui assure un dépaysement total à son écoute, surtout quand l'amateur de cinéma et de poésie, Evripidis Sabatis boucle l'écoute en chantant en espagnol sur le bonus track Este Verano. - piggledypop.blogspot.fr


"EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES – “…And it was good while it lasted baby” SINGLE 7” (Snap Clap, 2013)"

EP con cuatro canciones de uno de nuestros artistas más infravalorados, disco que fue publicado gracias al crowfunding. El vinilo se abre con una nueva versión del “Just a kleenex” de su último trabajo pero que cuenta aquí con la voz de Laura Antolín (DOBLE PLETINA). A esta joya inicial le acompañan otras tres maravillosas canciones, “Pure at heart”, “If you’re feeling out of love” y “We’re so scared (featuring Marc Ribera)”, canciones con ese aire clásico que Evripidis siempre da a sus composiciones, con pianos, suntuosos arreglos y unos coros conmovedores. “Pure at heart” tiene aire twee. “If you’re feeling out of love” es de corte más clásico y spectoriano. Y en “We’re so scared” colabora otro DOBLE PLETINA, en esta ocasión, Marc Ribera.


Mi favorita: Just a kleenex. - elplanetaamarillo.com


"Meet Evripidis and His Tragedies. The most handsome gay Greek crooner via Barcelona to ever land in NYC."

Evripidis and his Tragedies will play two acoustic shows at Metropolitan Bar (NYC), on the 15th & 21st of October and there will be other concerts and DJ sets through early November.



This is how he describes his concerts: ”Why not spend an early evening enjoying drink specials and listening to piano-driven songs filled with emotional angst, sexual tension, dark humor, sweet and sour memories, stray dogs, dreamboats, lazy summers, scary nights and natural disasters at your favorite Brooklyn hangout? Evripidis and his Tragedies, Athens-born and Barcelona-based, will be there for you, with his heart on his sleeve and his tongue in cheek.” - sissydude.com


"EVRIPIDIS & HIS TRAGEDIES EN NUEVA YORK"

Evripidis & His Tragedies no paran quietos. Tras editar un single el pasado verano, un libro firmado por su líder, Evripidis Sabatis, y anunciar que ya están preparando su tercer disco, se descuelgan con una mini-gira que tendrá lugar en diferentes locales de la ciudad de Nueva York. Un total de cuatro bares y un hotel en los que el músico de origen griego repasará sus canciones más celebradas. Estas son las citas:

15 de Octubre - 20:00hs - Metropolitan Bar
19 de Octubre - 24:00hs - Rock Bar
24 de Octubre - 19:00hs - Pianos Bar
28 de Octubre - 20:00hs - Metropolitan Bar
4 de Noviembre - 20:00hs - The Gershwin Hotel
Por cierto, rescatamos el último video que ha realizado el grupo, estrenado hace tan solo un par semanas, y en el que participa Laura Antolín de Doble Pletina. La canción a la que pone imágenes es “Just a Kleenex”. - thisisunderground.com


"SINGLE (ESTRENO 2013) EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES ... And It Was Good While It Lasted"


“... And It Was Good White It Lasted Baby!” es un EP en 7” que Evripidis And His Tragedies han financiado mediante una campaña de crowdfunding.El disco, que apareció el 25 de junio de 2013,lo recibirán los “mecenas” y una pequeña cantidad se venderá en los conciertos de la banda. Son cuatro canciones de Sabatis y su gang que se pueden escuchar aquí en primicia desde una semana antes de su publicación.

Gracias al crowdfunding, Evripidis Sabatis ha podido grabar y editar el nuevo EP de su proyecto, Evripidis And His Tragedies. Un 7” que se publica en Snap! Clap! Records (España) e Inner Ear (Grecia) y que se abre con una nueva versión –con Laura Antolín (Doble Pletina) en los coros– de “Just A Kleenex”, una de las canciones del segundo álbum de Mr. Sabatis, “A Healthy Dose Of Pain” (2011).

El resto de esta pieza de coleccionista –únicamente lo tendrán los “mecenas” y quienes consigan alguna de las pocas copias que se venderán en los conciertos del grupo– lo forman las inéditas “Pure At Heart” y “We're So Scared” –esta con otro Doble Pletina, Marc Ribera, en la voz– y el “If You're Falling Out Of Love” que entregaron para el recopilatorio digital “Plásticos y etéreos” (2012).

“... And It Was Good While It Lasted Baby!” se publicará oficialmente el 25 de junio, pero ya puedes escucharlo aquí en estreno exclusivo.

El disco se presentará en directo el 19 de julio en el Heliogàbal de Barcelona en un cartel que se completará con Matrimonio y Dani Snap! DJ.

01 “Just A Kleenex”
02 “Pure At Heart”
03 “If You're Falling Out Of Love”
04 “We're So Scared” - www.rockdelux.com


"Evripidis and his Tragedies - '...and it was good while it lasted, baby'"

En vinilo el nuevo single de este pianista griego afincado en Barcelona, que sirve como cierre al álbum 'A healthy dose of pain' y como adelanto a su tercer disco a estrenar a finales de año.

En él podemos encontrar piezas como la nueva versión de 'Just a kleenex', retomada con la participación de Laura Antolín de Doble Pletina más soulera que nunca y de gran sensibilidad. O esa broma interna que es 'Pure at heart' en la que el griego se acerca al género twee pero aporta un tono picante en las letras poco habitual en las bandas de la etiqueta. O la primera oportunidad de recoger la Spectoriana 'If you're falling out of love', parte del recopilatorio 'Plásticos y etéreos 2012' de la Revista Plástica. Y cerrando, un íntimo dueto con otro Doble Pletina, Marc Ribera, en la reposada 'We're so scared' sobre encontrar el momento perfecto para olvidarse de esa pareja que tanto daño hace.

Un vinilo ultra limitado que disfrutarán los más de cien participantes en el crowdfunding que ha financiado el disco. El resto de copias se podrán conseguir en los conciertos que la banda ofrezca, pero ¡atención! apenas quedan 20 ejemplares. - www.indie-spain.com


"Evripidis Sabatis"

... - Grazia magazine


"+Reviews. Evripidis and his Tragedies / Linda Mirada / Soleá Morente y Los Evangelistas / Valentina / Wild Nothing"

EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES / … And It Was Good While It Lasted Baby! Dice Evripidis Sabatis que la cosas son buenas mientras duran. Al menos, así se titula el último EP que ha publicado en modo de crowdfunding, “… And It Was Good While It Lasted” (Snap! Clap! Records, 2013). Este curioso título (Evripidis es un grande poniéndole título a sus discos), además de ser muy catchy, dice mucho del espíritu de su música, ya que las canciones de este artista siempre oscilan entre la alegría optimista y la ingenuidad pop, la épica cotidiana y más inmediata y la melancolía lírica. Sus nuevas canciones no son una excepción. Evripidis, junto a sus siempre fieles the Tragedies, sigue explorando el pop académico en estos cuatro temas y replica los trazos brillantes de Belle & Sebastian y la hipérbole emocional de The Divine Comedy. Los fans reconocerán una nueva versión de “Just a Kleenex”, que ya aparecía en su anterior disco “A Healthy Does of Pain” (Snap! Clap! Records, 2012) -¿qué os había dicho de los títulos? Lo más-, pero en esta ocasión se hace acompañar de Laura Antolín de Doble Pletina, que le da un precioso toque Pimpinela de lo más emo y bonito. Otro Doble Pletina que colabora es Marc Ribera, en este caso en “We´re so Scared”, que ayuda a Evripidis a cantar sobre lo duro que es afrontar el momento en el que alguien te dice que ya no te necesita más a su lado en la única canción que llega a teñirse de cierta tristeza. Pero que la melancolía gris no invada nuestro reproductor: las cosas son buenas mientras duran, y el nuevo EP de Evripidis and his Tragedies dura poquito pero sabe gloria. - www.fantasticplasticmag.com


"Evripidis and his tragedies live @ six d.o.g.s"

???d? Saßß?t?? 20/4 ?a? st?? e???a pa?? d??a ?µasta? ?d? st? Gig Space t?? six d.o.g.s. ?p?? ? Evripidis and his tragedies, ??t? af????? ap? t? ?a??e???? ?a ??a?e µ?a ap? t?? sp???e? eµfa??se?? t?? st?? ????a??? s????.
?ta? ft?saµe, e??aµe t?? t??? ?a pet????µe t?? ?a???t???? t?? ??a p?? ??a?e t?? te???? t?? p??ßa p??? ?p?de?te? t? ????? t??, e?? pa??????a ?? s??e???te? t?? f???t??a? ??a t?? te?e?ta?e? ?ept?µ??e?e?. ? ????? ?ta? ??t??. ? s???? ?ta? ap???µ??µ??? ap? ?t?d?p?te pe??tt? ?a? t? p???? d?sp??e st? µ?s?. ?a f?ta ?ta? ?aµ???µ??a p??sd?d??ta? ?ts? µ?a ??µa?t??? atµ?sfa??a st? ß?ad??. ?? f??t? ??sµ??sa? d?? pa?????a ap? ta ?p??a ? ?eat?? µp????se ?a de? ??a? ?µ??f? ??p?, ?e????? p?? s?? ?d??e t?? a?s??s? ?t? ß??s?esa? se ??a? a????t? ???? p????ta? t?? µp??a s?? µe s??t??f?? ta ast???a st?? ???a??, e?? s???????? ap???µßa?e? t? ?estas?? p?? p??sf??e? µ?a ??e?st? a????sa, apa?a?t?t? ??a ?a ?p?µe??e? ?a?e?? t? ts???te?? ???? t?? ß?ad??? t?? ?p????.
?ta? ? ????p?d?? Saµp?t?? te?e??se t?? p??ßa t?? d??t??e p????µa ?a apa?t?se? st?? e??t?se?? µa?…
MusicCorner: ?????? ?a ??e?a ?a se ??t?s? p??e? e??a? ?? p???? ?µp?e?s?? s??.
Evripidis: ?? p???? ?µp?e?s?? µ?? e??a? ?p??ad?p?te µ??s??? ??? a???se? ap? µ????? µ???? s?µe?a, t?? ?p??e? µet? t?? µetaf???? se ??µµ?t?a st? p????.
MusicCorner: ?? ?a pe??µ????µe ap? t? ??a d?? d???e?? p?? ?a ?????f???se? se ????;
Evripidis: Ta e??a? ??a EP tess???? ??µµat??? t? ?p??? ?a ???µ??eta? «…and it was good while it lasted baby» ?a? p???e?ta? ??a 4 ??µµ?t?a p?? µ????e ??a t? p??? ?a? t? µet? µ?a? s??s?? e?te p???e?ta? ??a µ?a ef?µe?? s??s? e?te ???. ?a ??µµ?t?a e??a? ??p?? e?d??µesa st?? p??????µe?? d???e?? µa? ?a? st?? ?a??????a , d??ad? t?? t??t?? d?s??? p?? ?a ???e? p?? µet? µ?sa st? ??????. ?p??e?te ?a pe??µ??ete d?? ??µµ?t?a p??? pop µe ??? t?? p????????t?ta t?? p??????µe??? d?s???, µe ????d?a?? µ???, ??t??e? ep?????? ap? t?? indie pop t?? 80’ ?a? t?? 90’, µe p???? p?e?st? ?a? µ?a e???µ? d???es? pa???? p?? ?? st???? de? e??a? e???µ??. ? de?te?? p?e??? e??a? ?a? p?? ??p?te?? ?a? p?? s??te??? ?a? p?? µe?a??????? p??t?te ?µ?? µe d?se?? ????µ?? p?? e??a? ?a?a?t???st??? t?? µ??s???? p?? ????. ?e? ep?t??p? p?t? st?? ea?t? µ??, ??te st?? a???at? ?a p?se? st?? ?at?????? ??at? de? ?p???e? ?????. ? µ??s??? p??pe? ?a e??a? µ?a d????d?? ap? t?? ?a??µe????t?ta.
MusicCorner: ??s? ? ????da ?s? ?a? ? ?spa??a µast????ta? ap? t?? ??????µ??? ???s?. ??s? ef??t? e??a? ??a ??a? ?a???t???? ?a d?µ??????se? ??t? ap? t?t??e? s?????e?;
Evripidis: S?????? ?? ?a???t???e? ?ta? e??a? sta s????a e??a? p?? d?µ????????! F?s??? t? ?e????? ?t? e??a? p??? d?s???? ?a ??se?? ap? a?t? p?? ???e??, ?a µp????se? ?a pe?? ?t? e??a? ap??a?d??t???. ?p? t? ???? ?a? se ep???? p?? de? ?p???e? ? ??????µ??? ???s? ??? t?? a?s??s? ?t? p??pe? ?a e?sa? p??? t??e??? ??a ?a µp???se?? ?a ??se?? ap? a?t? p?? ???e??. ?e? a??e? ?a e?sa? p??? ?a???, p??pe? ?a e?sa? ?a? p??? t??e??? ?a? p??? «?ap?ts??». ??µ??? ?t? ? ??????µ??? d?s???e?a ?e???? ????e? t? µ?a?? ?a? µa? ???e? ?a ep?????µe ????? t??p??? ??a ?a ?????µe t? ?t?d?p?te. ??? p??s?p???, de? µp??? ?a p? ?t? e??a p?t? f?ße?? µe???? ?p?st????? se a?t? p?? ??a?a, ta pe??ss?te?a p???µata ta st????? e??. ???a t?? p??? µe???? t??? t?? p??t? µ?? d?s?? ?a t?? ?????f???se? µ?a ?spa???? eta???a p?? ?µ?? ?ta? µ?a p??? µ???? eta???a ? ?p??a ???e?se. ??? de?te?? d?s?? µ?? t?? ???a?a µe d??? µ?? ???da a??? t?? ?????f???se µ?a eta???a p?? e??a? t? ?a??te?? p?? ?p???e? a?t?? t? st??µ? st?? ????da ?a? p?ste?? µ?a p??? ?a?? eta???a ?e????te?a ??? µ??? se e??????? ep?ped?. ??p?te ?? eta???e? ?p?a?a? ??a-??a ta ?????p ?a? ?d??a? p???ataß????, ???fa?e d?s????, ?a?????a?e s??a???e?… ???a p??pe? µ???? µa? ?? ?a???t???e? ?a t? ??????µe p??a p???, ?a ?????µe ??????µ?e? µe ?p??? t??p? µp????µe ?ste ?a ?ataf????µe ?a ???µat?d?t?s??µe t? d???e?? µa? ?ts? ?ste µet?, e?? e?µaste t??e???, ??p??a eta???a ?a p?st??e? ?a? t??????st?? ?a p????se? t? ß?????? ??a ?a µ?? ?p?????? ta ??µµ?t?a µ??? st? internet ?a? ?a µa? ???e? µ?a p?????s?. ????? a????e? ?? MusicCorner: S??ftesa? ?a ????se?? µ???µa st?? ????da;
Evripidis: ???.
MusicCorner: Ge????te?a p?? a?t??aµß??esa? t?? ?at?stas? p?? ep???ate? st? ???a a?t? t? st??µ?;
Evripidis: ?e? t? a?t??aµß???µa? p??a p??? ??at? de? ?? ed? p??a. ??? µ?a ??p?? a???t???µ??? ?p??? t?? p?a?µat???t?ta? st? ?ef??? µ??. Ge????te?a ?af?????µa? ?ta? ß?a??? st?? d??µ? ?a? a?t?µet?p??? a?t? p?? a?t?µet?p???, ß?ßa?a, ap? t?? ???? de? ???? ??at? a??? ??? t?? a?s??s? ?t? p??ta ?ta? ?ts? st?? ????a. ???ta ?p???a? a?t?. ?e? ??µ?µa? p?t? ?a µ?? ?p???a? p??e?e? ? ?a µ?? ?pefte ???? ap? ta ???. S?????a ?? ?????p?? e??a? p?? p???? ?eft? ??p?te ap?? de? µp??? ?a p? ?t? ??µ?µa? µ?a ????a p?? ?ta? ?t? f?t?? ap? a?t? p?? e??a? t??a. ?p? t?? ????, t? ?? ??p??e? eßd?µ?de? t? ????? ?a? µp??e? ?a ???? µ?a f??? ?a? ?a e??a? ?ts? ?a? t?? ???? a?????. ??t??aµß???µa? s?????a ?t? ?p???e? µ?a a?ata?a??. G????ta? ?µ?? p???? p???µata a??? ap? t?? ???? ?? ?????p?? ??e????ta? µ?sa. ?p? - www.musiccorner.gr


"Evripidis & his Tragedies (GR-ES)"

Je les ai tous écoutés avant de partir. Promis, juré ! Tous ! Les 304 groupes et artistes au programme du festival Eurosonic 2013. Pour être sûr de ne rien louper que j'aurais pu regretter ensuite. Et c'est là que je suis tombé sur Evripidis & his Tragedies. Autrement dit: Evripidis Sabatis, grec basé à Barcelone, illustrateur, écrivain et surtout musicien, chanteur, compositeur, parfois un one-man band, parfois un groupe. J'ai commencé par tester la petite vidéo sur le site du festival. C'était bien. Du coup, j'ai poursuivi avec sa page Bandcamp, et là, Bingo ! Toute la production d'Evripidis & his Tragedies - dont une bonne partie en téléchargement gratuit - et dés les premières écoutes la sensation d'être tombé sur quelque chose de rare. Evripidis fait partie de ces artistes à la culture musicale insatiable qui synthétisent brillamment plusieurs décennies de courants et des styles musicaux différents. Si l'on s'en tient uniquement à son premier album paru en 2007, on y trouve des influences classiques ("I want to be there"), de la comédie musicale horrifique ("Some nights are sleepless" "Red sky over the harbour"), de la romance ("Straydog" "Long lasting lovers"), de la pop baroque ("Abroad"), des ballades impressionnistes ("Sunday mornings in Athens"), du son en forme de mur ("Gregory (we're coming out in the light"), et bien d'autes choses encore. Comme la réunion sur un seul album de Neil Hannon, Kurt Veil, Phil Spector, Danny Elfman, Lewis Furey, Randy Newman, Gabriel Fauré, et des frères Sherman ! Ecoutez seulement l'incroyable "Ru ru I'd love to...", le tube pop de l'album: On jurerait assister à une rencontre improbable entre Jonathan Richman et les Dexy's période celtique avec les Beach Boys et les Shangri-la's pour faire les choeurs ! Tout ce name-dropping absurde s'annule de lui même pour aboutir à cette simple conclusion: la musique d'Evripidis & his Tragedies est en fait unique. On n'en retient au bout du compte que ces mélodies addictives, ces textes doux-amers, ce piano omniprésent et hypnotique, cette voix sans effet mais qui tombe toujours pile sur l'émotion voulue, cette ambiance nostalgique et doucement surranée. Appelez-ça du style. Celui d'Evripidis ne s'épuise pas en un jour. Deux mois après sa découverte, j'en suis toujours à écouter ce premier album en mode "repeat" alors qu'un second est déjà disponible depuis 2011. Son heure viendra. Rien ne presse. D'autant plus qu'Evripidis vient de lançer une souscription pour financer un nouvel EP. Si l'on ajoute tous les titres en téléchargement gratuit sur Bandcamp, la question de savoir ce que je vais écouter prochainement risque de ne plus se poser pendant un certain temps.

Entre le moment où j'avais commencé à écrire cet article et celui où il paraît, le premier album d'Evripidis & his Tragédies proposé à l'origine gratuitement sur Bandcamp est passé à 6 euros. Ca reste néanmoins une excellente affaire. Les singles et les EP's sont eux toujours gratuits. Profitez-en tant qu'il est temps.

Bandcamp: http://evripidisandhistragedies.bandcamp.com
Souscription: http://firstclap.com/es/evripidis-and-his-tragedies/video-y-single-vinilo-para-just-a-kleenex
Facebook: http:www.facebook.com/evripidisandhistragedies/ - rockomondo


"Eurosonic 2013: 10/01/2013."

Un petit sprint vers le News Café à Grote Markt si je ne veux pas me retrouver à la porte pour le concert d'Evripidis & his Tragedies. Evripidis Sabatis est un grec émigré à Barcelone où il a fondé les Tragedies avec des musiciens du cru. Je n'avais jamais entendu parler de lui avant de consulter le programme d'Eurosonic, mais l'écoute de son premier album sorti en 2007 (on peut le télécharger gratuitement sur sa page Bandcamp) m'a décidé qu'il ne fallait en aucun cas manquer ça. Car enfin, voilà un garçon qui réussit une synthèse parfaite de toute de la musique populaire du 20e siècle, en commençant même avec les classiques du siècle précédent (Fauré, Ravel...) via la musique américaine des années 20 et 30, les musicals, le cabaret, et toute la pop des années 50 à nos jours, incluses les musiques de film qui semblent l'inspirer tout particulièrement. J'étais donc très impatient de vérifier si ce grec hyper-doué allait être LA révélation du festival. Arrivé dans la cave du News Café, surprise: non seulement je n'ai pas fait la queue pour entrer, mais la salle est presque vide ! Et déception, les Tragédies sont restées à Barcelone: Evripidis est seul sur scène avec son piano. La déception sera de courte durée. Dés qu'il attaque le premier morceau, assis raide comme un i devant son Roland et l'oeil vif voletant d'un spectateur à l'autre, Evripidis démontre qu'il n'a nul besoin d'un groupe pour défendre sa musique. Ses chansons se suffisent à elle-mêmes. Des chansons aux accents nostalgiques, tendrement ironiques, aux mélodies à la fois évidentes et complexes, et dont vous savez, dés la première écoute, qu'elles ne quitteront plus vos vies. Même si je ne devais plus voir un seul bon concert durant tout le reste du festival, la découverte d'Evripidis à elle seule avait amorti le prix (élevé) du billet. - Rockomondo


"Eurosonic Festival: starting the year with the right beat!"

...the Greek Evripidis and his Tragedies based in Barcelona,..." - The Euroculturer magazine


"On y est : Festival Eurosonic, jour 2"

On regagne ensuite le News Café pour le concert du groupe grec Evripidis and His Tragedies. Le visuel de son premier album A Healthy Dose of Pain promettait un moment de partage- douze musiciens y squattent la pochette. Malheureusement, c’est seul qu’Evripidis déballe, au piano, ses chansons pop romanesques. Tel un Rufus Wainwright venu d’Athènes, le musicien chante des chansons d’amour cabossées, que portent un sens mélodique savant et des textes souent cocasses - Lesinrock.com


"Evripidis Sabatis ARTISTA y MÚSICO"

Evripidis es griego, hace nueve años recaló en esta ciudad desde donde no cesa de alimentar su arte y estilo. Su música y el grupo que lidera, “Evripidis and his tragedies”, no sólo reflejan su personalidad, sino también su trayectoria, poco convencional, su estilo de vida y muchas de las vivencias que atesora de Barcelona, en especial, la vida con amigos.


Su deseo ya desde niño de aprender a tocar el piano “…siempre recuerdo haber sentido mucha envidia de los hijos de ciertos amigos de mis padres, mayores que yo, que solían tocar el piano en la fiestas familiares…” y el hecho de estar atravesado por la cultura griega clásica, que admira profundamente, le convirtieron en un artista peculiar que escapa con soltura de las definiciones y que canta a la nostalgia y al dolor con romanticismo, humor y luz mediterránea.

¿Alguna vez has pensado en cuáles han sido los momentos más importantes de tu vida? No, la verdad que no. Pero como todos, aunque no suelo recopilarlos en una libreta, tengo muchos momentos importantes: mi nacimiento, el primer día de colegio, mi primera relación sexual, el día que comencé con la banda, cuando conocí a algún ícono mío, cuando han muerto personas queridas, la primera vez que toqué con la banda, el primer viaje pagado con mis propios medios, la publicación de mi primer libro…

¿Qué respondes cuándo te preguntan a qué te dedicas? Con esta pregunta siempre me siento un poco incómodo porque nunca sé qué responder. No me dedico a nada, me dedico a vivir la vida como puedo, pero lo que mejor se me da es hacer música. Depende mucho del momento en el que esté y mis necesidades, aunque a veces hago otras cosas, fundamentalmente lo que me surge es crear música, por eso suelo decir que soy músico, aunque tampoco me guste demasiado decirlo. Suelo decir que soy artista, porque creo que lo soy, pero tampoco me gusta demasiado presentarme así (risas).

¿Cómo te defines como artista? No lo sé, creo que como alguien que se expresa de una manera poco convencional, distinta a la que utiliza la mayoría de la gente. Tal vez como alguien que exterioriza su mundo interior e intenta conectar con un determinado número de personas y generar empatía a través de vivencias comunes y humor.

¿Tienes un primer recuerdo relacionado con la música? Sí, siempre recuerdo haber sentido mucha envidia de los hijos de ciertos amigos de mis padres, mayores que yo, que tocaban el piano en las fiestas familiares. Todos se colocaban alrededor del piano para escucharles, yo quería estar en su lugar para llamar la atención de los mayores. Esa es la razón por la que pedí a mis padres que me apuntaran a clases de piano. Y siendo más pequeño, aunque yo no lo recuerdo, me cuentan que tenía un gran repertorio de canciones que cantaba en cualquier sitio. Dicen que me levantaba espontáneamente y me ponía a cantar y nadie me podía frenar.

¿Y la ilustración? He ilustrado bastante. Mis dibujos solían ser espontáneos, salían casi automáticamente y tenían un marcado carácter psicológico. Trabajé poco como ilustrador. Me desanimé porque ni el trabajo ni el dinero eran suficientes, tampoco era fácil conseguir clientes. Siempre tuve la impresión de no poder vehiculizar mucho más que mis mundos internos, universos tan naïf como monstruosos…

¿Crees que existe o existió alguna vinculación entre tu música y tu manera de ilustrar? Sí, cuando hice el libro me di cuenta de que todo lo que hacía estaba relacionado. Los textos del libro explicaban los dibujos y las canciones. Mi libro terminó siendo una suerte de manual para descubrir y conocer mi mundo interior. El lector, puede comprender perfectamente de qué hablan mis canciones y mis dibujos.

¿Cómo conviven la ilustración y la música? ¿Proyectas las mismas inspiraciones? Mis dibujos, a diferencia de la música, los hacía de una manera mucho más consciente, de forma un poco automática pero, con muchos elementos recurrentes. Cuando hice el libro y comencé a analizar cada capítulo, me di cuenta por qué hablaba de lo que hablaba. Por qué hablaba de medusas, tsunamis, ballenas, desastres naturales, islas, barcos… Todo tiene que ver profundamente con mi psicología, con mis vivencias. Tengo fijación por los barcos porque soy de Grecia, porque siempre he cogido barcos para ir a las islas, porque en un barco he forjado amistades, porque en un barco he estado muy triste o porque he estado con alguien que he querido mucho… Siempre me han fascinado los naufragios y la palabra dreamboat (que en inglés significa hombre de tus sueños)… todo esto es como un universo interno en el que hay barcos, pero también hay una multitud de sentimientos y situaciones...

¿Con la música te ocurría lo mismo que con los dibujos, que salía de forma automática y estuviera relacionada con tus estados psicológicos? Si, también, pero si ahora me preguntas cómo he compuesto cada una de mis canciones no sabría qué responderte. Cuando la canción está terminada no puedo creer que yo la haya creado. Nunca he - thesoulreport.com


"Evripidis and his Tragedies"

What are you doing today?
I went to the beach with a good friend and then
went to eat fried fish, squids and potatoes and
have some vermut at La Barceloneta, a beautiful
seaside 18th century neighborhood of Barcelona.
Then I headed back home to clean my flat and
pack my bags as I am flying to Greece tomorrow.
On the meanwhile I listened to Jens Lekman,
Pants Yell and Sonny & the Sunsets. Later I am
going to meet with some more friends and I will
end the day dj-íng upstairs at Moog, a nightclub
in one of the seediest streets of the formerly
known as Barrio Xino. Needless to say, I am
not going to sleep until I am inside the aircraft,
tomorrow.
Is that normal for you?
It very normal for me to pack and unpack all
the time. The last two years I have not stayed in
Barcelona for more than 3 weeks in a row. I would
always go somewhere - Madrid, Athens, Berlin,
Paris, London, Valencia, mostly for playing live or
dj-ing but also in order to be with my loved ones.
I cannot stay away from them for a long time.
Tell us a little about your musical journeys.
My songwriting usually takes me back to places
where I ache to go again but of course I cannot.
They can be my childhood, my fights and make
ups with my little sister, my lazy summers in
Greece, my wild nights in Athens with friends that
I no longer see very often, my older relatives, my
cousin or a couple of friends who passed out,
romantic relationships that ended up (don´t they
always?), exciting one-night stands, spicy short
love affairs. Those journeys can also lead me in
some very deep places, unseen corners of my
subconscious, fears, things that I am ashamed
of, things that I do not dare or want to see about
myself. They also transport me to places like the
crest of a tsunami wave, a collapsing iceberg in
Antarctica, a harbor full of prostitutes and horny
sailors, a flooded Venice, a shipwreck... It may
sound terrible to say this but writing songs brings
a certain enlightenment to me and a purpose to
live and create. My mother says that my songs
are a free psychoanalisis and she is right. When I
was not composing and performing, I was feeling
lost and I was just drifting from party to party and
from lover to lover. Now I am doing the same
more or less but I no longer feel empty, at least
not that much.
Tell us about three books that you have read
recently.
One of them was Venus as a Boy by Luke
Sutherland, the tragic and magical story of a
man-turned woman who had the special gift to
change and enchant people by making love to
them but could never find proper happiness. It
takes place in a remote Scottish island and in the
London neighbor of Soho and it both haunting
and touching. I devoured it in one day.
Another one was Role models by John Waters.
A hilarious book about the people who, for
some reason or another, are significant for this
legendary film maker. It brought me to tears
various times but not only because of laughterthe
story of Leslie van Houten, one of the
members of Manson family, for example, is very
tragic. There is a also a parade of underground
Baltimore misfits like the stripper Zoro who gave
her daughter a very hard (but never boring, as
the daughter herself admitts) childhood, Rei
Kawakubo from Comme des Garçons and singers
like Johny Mathis, Little Richard and Bobby
(“Monster Mash”) Pickett. The book in overall
is exactly like the John Waters who I was lucky
enough to meet and chat with two years ago:
extremely funny, perverse, nasty and a kick in the
balls, all in one.
The third book I just finished is Just Kids by Pattie
Smith, the story of her relationship with Robert
Mapplethorpe. It is a love story turned to elegy,
a chronicle of New York City in the late 60´searly
70´s, a tale of artistic drive, determination,
dreams, drag queens, hustlers, rock n´roll bands,
lice-infested rooms, dangerous streets, beatnik
poets, hippy kids, lsd, amphetamines, heroine,
experimental theatre, poetry, love, lust and loss....
and above all, mortality.
I am presuming that the ‘Tragedies’ part of the
group name is a reference to Greek tragedy... Are
your collaborators fond of this comparison?
The name began as a joke because my real name
is actually Evripidis and the ancient Evripidis
was a writer of tragedies. The people who know
me agree that I am a very dramatic person who
tends to bring out the tragedy in every situation
- this must be my ascendant in Leo. A lot of my songs deal with love as it was a natural disastera
tsunami for example. Since my lyrics have a
lot of dark humor combined with melancholy,
I thought that Evripidis and his Tragedies was a
name funny enough to take out a little bit of the
weight my songs could have but, in the same
time, underline this theatrical element of my
storytelling. And there is also another element of
the greek tragedy that is found in my music: the
presence of Chorus, my backing singers, who ask
me, respon - Stimulus respond


"April's best music from across the MAP"

Evripidis And His Tragedies are a familiar face in Barcelona's indie music scene. Led by Evripidis Sabatis from Athens, Greece, they deliver carefully handcrafted pop, inspired by 60s innocence. Evripidis opens up his heart in every song, as we can tell by the sincere, melancholic and emotional lyrics that most of us will feel like our own. Teeth may be the darkest but most necessary song they have recorded, and there's also a video for it. - www.guardian.co.uk


"Evripidis Sabatis: The Artist and his Tragedies"

Four years after his debut, Evripidis and his
Tragedies, Evripidis Sabatis presents his new
album: A healthy dose of pain. It’s a collection of
tragic and comical stories with music that will
transport you in the wagon of his dark humor
to a place you've never been before. Originality
at its best. On a winter Saturday afternoon
he spoke to METAL about love, despair, music
and, above all, movies: the stuff that his dreams
are made of.
It's a quiet winter Saturday afternoon in Barcelona.
Evripidis greets me at his apartment, an attic in the
old center of town, meters away from the Museum
of Contemporary Art. I've known him for a long
time now. He is one of those presences you can't
avoid if you live Barcelona's cultural world, as I
try to do. I've seen him at plenty of concerts, art
openings, book presentations and fashion shows
around town. We even have some good friends
in common. He is one of those artists compromised
with his surroundings and the reality of
life, although his work is filled with imagination.
Evripidis’ house is simple but cute. Along with a
keyboard and many magazines and books, you
can find images that define who he is as an artist
and as a person. Pictures of Phil Spector, Marianne
Faithfull and David Bowie fill up his walls. There
is an unbelievable poster (the original design) of
Metropolis, the science fiction/humanist movie by
Fritz Lang. Everything in the artist’s house makes
sense if you know his music. He is coherent and
original, which is a lot to say in these prefabricated
days. As I arrive, he is just getting out of the shower
and nervously wandering around his apartment.
He apologizes for being late, although he isn't. I
sit down on his couch and observe him running
around the house, moving furniture around to
make the living room as comfortable as possible
for our encounter. That's Evripidis right there, as
if he was a character taken out of a Jeffrey Brown
graphic novel: a volcano of exposed feelings and
movement, a fresh and unstoppable force that
dominates every room he enters.
Evripidis first moved to Barcelona in 2004 from
Greece, his country of origin. He was arriving
for good – although he didn't know that at the
time. He was coming to finish his studies, and
here he is now: eight years later with two albums
and a published book of drawings and stories. He
considers himself an illustrator, pianist, novelist,
composer and DJ, and he is all of those things. He
is probably one of the most well rounded artists
we now have amongst us in Barcelona.
His latest adventures involve cinema. He has
composed several soundtracks for short films
and at the moment is working on the song that
will close Carles Congost's latest art film. His
debut, Evripidis and his Tragedies left a very clear
message four years ago: he was here to change
things, to speak in his own voice, to challenge.
Critically acclaimed and sung in English, this
album wasn't like anything we had heard up to
that point. Reuniting impossible (at first glance,
at least) references from the audiovisual and cinema
worlds, he gave birth to a very special piece of
music. An icon of the indie scene was immediately
born. Later on he published El calamor and other
intimacy myths, a book filled with a dark poetry
(both in its drawings and story), about the pain
of being in love and ending it.
In his latest album, A healthy dose of pain, as in his
previous work, we experience the joy of entering
a world that it's not ours, but feels dangerously
close. He has come up with a real exorcism: he has
removed the monsters that lived in his mind and
substituted them with new stories with the dark
humor that characterizes him. He has obviously
matured as a composer in these four years and
has been able to surround himself with a band
of great musicians and friends (up to nineteen of
them) that share his passion and vision of music.
He, again, sounds unique: a perfect mix of t - Revista Metal


"Evripidis and His Tragedies en Laterraza de la Laboral (23-VII-2010): emoción a flor de piel"

Quiero creer que no era el sitio adecuado, que era un viernes de julio con muchas citas musicales a las que acudir, porque lo que se encontró Evripidis Satis en Laterraza de la Laboral fue como poco desolador. Es lo que tienen los conciertos gratuitos, que te puedes encontrar con muchos fans o que al tratarse de un terraza de copas por allí se deja caer todo tipo de público.

Pero ni con esas, Evripidis and His Tragedies, en formato one man band, tuvo que lidiar con la más fea, o lo que es lo mismo, con una audiencia de no más de treinta personas a las que el ochenta por ciento les interesaba más bien poco lo que éste ofrecía. ¿Es o no es como para deprimirse?
Después del concierto, además de felicitarle por las canciones que nos había ofrecido y comprarle su disco de debut de título homónimo, editado en 2007 pot Toudme Records y hoy por hoy inencontrable al menos en Asturias, le pregunté cómo se había sentido ante la frialdad del público y el fresquito que hacía en Laterraza situada en el patio dórico de la Laboral. El me dijo: no veía nada, la luz me hacía impedía ver al público.

Casi mejor, porque entre pandillas de amigos tomando copas y hablando, parejitas morreando, pijas que llegaron y se marcharon quejándose del frío, señores de mediana edad respetuosos con el artista y poca más fauna que destacar. Con esos perfiles no me extraña que la atmósfera se tornara aún más gélida.

Lo bueno fue que Evripidis, sentado al teclado Nord Electro 2 en modo piano, apenas si hizo un par de temas de su primer disco, ‘Straydog’ y ‘Red the Sky Above the Harbour’, el resto del repertorio fueron temas nuevos que en esa versión acústica sonaron bien distintos a lo que a buen seguro escucharemos prensados.
Esas tragedias de Evripidis Satis, que el se encargó de presentar contando como una historia, tiene como lugares comunes el amor, correspondido o no, y el mar. Gran comunicador y soberbio intérprete, el nuevo repertorio de Evripidis and His Tragedies pasó con nota alta la prueba del directo, que el público, vaya por Dios no supo apreciar. De todo ese material que escuchanos destacaría ‘Teeth’, ‘Tsunami’, ‘1959’ y la antigua ‘Euroyeyé’, que el compuso en Gijón una noche que acudió al evento celebrado en la ciudad y que ya ha quedado inmortalizado, creo por vez primera, en una canción. - www.hipersonica.com


"OZONweb interview: Evripidis and his Tragedies"

Evripidis and his Tragedies has recently released his second album called ‘Healthy dose of pain’ and talks at ozonweb about his new work, the new music video called ‘Teeth’ and his future plans. Read the interview and watch the video below.

‘Healthy dose of pain’ is your second album, how does it differ from the first one, did you face any difficulties? Where is the title inspired/influenced from?

Unlike the first one, this album was recorded at my own expense and without any hurry. So, I edited the orchestration and production more carefully. I was lucky, because I worked with a variety of musicians and I had at my disposal many different musical instruments. For several years, I faced many difficulties since we had no record label (the previous one, Touchme Records, bankrupted) and no manager. Also, we lost valuable time changing our bassist for 3 times. The album took 2 years to complete, due to unforeseen lapse that didn’t have to do with me. Because of Inner Ear Record Label, fortunately, the album became a reality as a limited edition vinyl and at the same time, because of Snap! Clap! Record Label released the album in Spain too. The album title and one of the songs’ title are inspired from Belle and Sebastian album, Dirty Dream Number Two. These two titles have an absolute relation to the content of lyrics that refers to the return of painful situations, such as loss of childhood, love without response, friends in fight, dreams that never come true and family deaths, in order to show humor, acceptance and sometimes hope. There is always light in darkness, self sarcasm and regeneration. A healthy dose of pain, always, helps to overcome the past and see the future and as my mum says: ‘whatever happens, life goes on’
What is your greatest expectation from your new album?

The same desire that every musician would imagine…to be heared as much as possible, to be released in countries that I could make live performances too and then record the next one!

Your new music video ‘Teeth’ was released recently..Tell us a bit about the filming process, what was your favorite part of the shooting?

The video and the song, deals with the loss, transformation, violent changes and new things that we face many times in our lives and was filmed on the hill of Montjuic, Barcelona. The place where we did the night shooting is located behind the cemetery. It is also one of the few parts of the hill where you can not see the city. A funny third detail is that this point is very popular for couples… During the film, several cars stopped a hundred yards away and stayed there for half an hour with the windows steaming and the lights off. Solitary males wandering in the shadows, stood and observed us and then disappeared in the darkness, sometimes alone and sometimes with someone else who had just come up. That evening, we certainly destroyed the love chasing and we could even seem scary as we looked like Dionysian mystics or worse, satanic ritual. The shooting was very pleasant as we felt like children and we had, all the time, the feeling that we were playing in an 80s film, starring as teens, who go into the forest to get drugs, tell scary stories and face their worst fears. Somehow, this is the story of the video. But, let me add here that we had many accidents as rain started during the film and our car got out of order. There was some bad time, but, generally, we had a great time.
Any plans for visiting Athens soon for live performances?

I will do a concert on Thursday 1st March at 6dogs. I will play piano songs from my first and second album as well as some revisions, all through candlelight. I had done it once before and it was very nice. I will also play music at my favorite bars as Pop, Cantina Social and maybe somewhere else…we will see. I hope our Athens, despite the blows that receives, remains as fun as I remember.

Future plans?

Over the coming months I have several concerts in Barcelona, Madrid and other Spanish cities, many dj-sets and a forthcoming short tour in the north countries, like Finland, Sweden and Germany, hopefully in summer. Also, I will make an exhibition with paintings to Madrid in June. At the same time, we prepare our new video for the song Before it’s over. I have started and another band with my friend and former member of the group, Odil Bright. Our group is called Evil and for now we make music for a movie, a small length record and some demos and background music for a promotional film of the online store, Blessthatdress, which I have with another friend and member of the group, the Marisol Simó. My most direct plan is to come to Athens in a few days. I can’t wait! - ozonweb.com


"tragedy"

He comes from Greece. He has a thirst for pop. Evripidis may live in the land of Miro and Gaudi, yet he creates fascinating music that crosses over borders and has strong influences by 60s pop, Sarah, 50s doo wop and church chorus themes. He writes all his songs but likes to share his stage with a bunch of musicians who play weird little instruments like ukulele, melotron, clarinet and melodica. A few months ago he released new album “A Healthy Dose of Pain” and he just uploaded brand new video from song “Teeth”. We love Evripidis.
- candybaronline.blogspot.com


"Evripidis and his Tragedies"

Evripidis and his Tragedies began as a personal musical project of Evripidis Sabatis , a classically trained pianist and illustrator, while playing his piano and singing back in Athens. His heart led him to Barcelona where he started doing concerts alone, mostly in seedy bars. Very soon he discovered that some of his friends, already members of other groups of the vibrant Barcelonan indie scene, were really talented and fun to play with. Whether it was destiny that they gravitated to the project or that he invited them to join, the resulting symphony of groundbreaking ideas began making the perfect soundtrack to life in the city.
The ever evolving dynamic nature of the project takes many forms depending on the venue, the circumstances and the way the planets align or the wind blows, Evripidis and his Tragedies is a one-man show or a crowded bonanza that has performed in a kaleidoscope of different places, from small bars to nightclubs, art galleries to boutiques, international festivals (Barcelona's Primavera Sound, Primavera Club, Faraday and Placa Odiseea, Athen's Synch, Majorca's Petit Comitée) to abandoned flats, theatres to rooftops, record stores to fashion shows. This heartfelt project has been warmly welcomed in Barcelona, Madrid, Athens, Paris, Berlin, London, New York, and many other cities.

Evripidis and his Tragedies' music is piano driven pop, sometimes sunny and sometimes dark, filed with vocal harmonies, violin and sax arrangements as well as various other instruments. The question on everyone’s lips is; What type of music is it? Influenced by artists as diverse as The Beach Boys, the 60's girl groups lke the Shirelles and the Shangri-Las, Jonathan Richman , Belle & Sebastian, The Magnetic Fields, Scott Walker, Kate Bush or JS.Bach to name a few as is often the case, this project escapes definition. The lyrics reflect sometimes a dark humor or a hopeless romanticism with such recurring themes as lovers who drift apart, tidal waves, teeth that fall out, unrequited love, drunken nights, commercial suicides, dirty pavements, sleepovers on the floor, French kisses, long and lazy summer holidays in the Greek islands, orgasms in tents , promiscuity, scary nights, ghosts, memorabilia, early dawning and Sunday mornings, memories of love and invitations to teenage parties but mostly all that is no longer here and leaves just a scar. A melancholy love affair where romanticism never died, where harmony is created with a intelligent view on contemporary life, for winners and losers, victims and victors, heroes and villains.
Evripidis and his Tragedies have released a full length LP (as well as various unreleased songs, art movies´soundtracks and music videos that can be found on the internet) with the second LP well on the way called "A Healthy Dose Of Pain". A tour de force of musical excellence made with passion by those friends who have been collaborating for the last 5 years and a healthy dose of new collaborators in keeping with the ethos of this project. So, expect full vocal harmonies, hyperkinetic piano and thundering drumbeats, and then lavish in richly textured arrangements and haunting melodies, wonderfully original and expertly composed. - fredperrysubuculture.com


"? ????p?d?? Saµp?t?? ep?st??fe? µe de?te?? ??µp??µ ?a? ??e? ?a pe? e?d?af????ta p???µata ??a ??µ??? ?a? ?a???"

??a ap? ta p?? ??a?a t?a???d?a t?? «A Healthy Dose of Pain» ??e? t?t?? «I ?lways Cry at Weddings». ??a?? p???µat?;

«?a?, ??????, st??? d?? te?e?ta???? p?? p??a. ?e s?????e? ?a ß??p? d?? a????p??? p?? a?ap????ta? ?a t??µ??? ?a a??f?s??? t? µ???a p?? µa? d?d?s?e? ?t? t?? pe??ss?te?e? f???? ? ???ta? de? ??at?e? ??a p??ta».

Se t? d?af??e? t? ??? ??µp??µ ap? t? ?teµp??t?;

«G?????? p???? p??? pe??ss?te???? µ??s?????, ?p?te e??a t?? p???t??e?a ?a p?a?µat?p???s? ??a s??? ?d?e?. ??t?? ? d?s??? e??a? p??? pe??ss?te?? d???eµ???? ap? t? ?teµp??t? µa?. ?p?s?? ? f??? µ?? a????eta? p?? ?a?a??, d??t? de? p??a ?a ?????af?s? ?ste?a ap? ?e???t?, ts????? ?a? p?t?, ?p?? afe??? ??a?a t?? p??????µe?? f???».

??? a?s???esa? ?ta? ??at?? ??a p??t? f??? t? ??µp??µ sta ????a s??;

«?ta? ?????f???se t? ?teµp??t? ?a???µ???, µa e??a t?? a?s??s? ?t? e??e ?????af??e? p?? ß?ast??? ap? ?,t? ?a p??t?µ??sa. ?p?s??, e??e ?????f???se? µ??? se CD ?a?, ?p?? ?a t? ?????µe, de? µp??e? ?a s??????e? µe t? ß??????. ?e t?? de?te?? d?s?? ? ?st???a e??a? p??? d?af??et???. ??µa? ??a??p???µ???? µe t? ap?t??esµa ?a? ep?s?? ? ??d?s? e??a? ap? µ??? t?? ??a? ????? ?a pet?? ap? t? ?a?? µ??, ?a??? e??a? ß?????? p?? a????e?, µe af?sa – ???tast??? ??d?s?, ?p?? t?? pa??? ?a?? ?a???. ??? a???? s???? ??? µ??? ??a ?a t?? ap??a?s?, a??? ?a? ??a ?a e?t?p?s? ad??aµ?e?».

?e????se? st?? ????da p?? p??tteta? ap? t?? ???s? ?a? ?e?? st?? ?spa??a p?? µ?????eta? µ?a pa??µ??a s??????a. ???a e??a? ta s??a?s??µat? s?? ap??a?t? se a?t? t?? ?at?stas?;

«????? ?a pet?? sta s???efa, p??t?µ? ?a p?ste?? p?? ?a ?????? ?a??te?e? ep????. ?p?s??, µa? ???e? ?a?? ?a s????a?????µaste – ?? ?e??? e?µaste ?pe?ß????? ?a??µa??µ????. ???aµe ??a s??? “p??ß??µata”, p?? de? ?ta? p?a?µat??? p??ß??µata – “first world problems”, t??µ??a µa?. ??? ???eta? st?? ??? ? st???? t?? Pelle Carlberg: “Middle class kid, I thought I had the future in my hands”. ?p? t?? ????, µ?? ???eta? ?a ta ß???t??? ??a ?a? ?a p?? µe t?? ?????t? µ?? st?? ??st?a??a. ?? s??t?? p?a µe t?? ????p? ?a? t?? ???s?!».

?p???e? ??p??a d?ad??as?a, ??p???? ????? ? ??p??a s??a?s??µat??? ?at?stas? p?? ?a se eµp??e? ?d?a?t????;

«? ?µp?e?s? e??a? sa? ?? ?eµ?t? ?ap??ts?a, ???eta? ?a? fe??e? ?p?te t?? ?ap??se?. ?µfa???eta? sta p?? ?ß??a µ???, ?ta? e?µa? µa???? ap? t? p???? ? µeta?? ?p??? ?a? ??p???? ?a? p????? f???? ?e???? t?? ?d?e? µ??. F?s???, a? ????st?, ?p?? ?ta? ??e??st??e ?a ????? µ??s??? ??a ta???e?, ?ataf???? ?a ?a???a????s? t?? ?ta?t? µ??sa. Ost?s?, µ?? e??a? ad??at? ?a ????? a???p?epe?? st????? ?p? p?es?, ?ep?d??? ap? µ?sa µ?? ?ta? e??a? ?t??µ?? ?a d??? t? f??. S?????? pe??µ??? ?a ???e? ? ep?f??t?s? ?a? µet? a????? ta µe?eµ?t?a».

??t?? ap? t? µ??s???, ???fe??, s?ed???e??... ?? s??d?e? ??e? t?? d?ast????t?t?? s??;

«?p?te???? t? d??e?? – ??? ep??e?d? ??p??e? f???? – a?t????a????s? µ??, ?p?? ??e? ?a? ? µaµ? µ??. ?p?te???? pa?????a st? ?p?s??e?d?t? µ?? ?a? sta t??ata p?? ?e???e?».

Se ??????e? t? ?a ??e???eta? ?a s??t???se?? p?????? a????p??? se µ?a µp??ta;

«?e? µe ??????e? ap???, µe e?a?t?e?. ?p? t?? ????, e??a? p??? ??a?? t? s??a?s??µa ?ta? ta ?ataf????, epe?d? ????? sa? µ????? µa?st??? p?? d?e????e? t?? ????st?a t??, e?pa?de?µ??? ?a ???e? t? µ??s??? ??aµ? t?? p?a?µat???t?ta. ??e? ? seµ??? ?a?????? t?? ??d??? µ?? p?e? pe??pat? ?a? pa???e? ta ???a ? ???s??p?? ????, p?? ap??aµß??e? t?? ??eµ???a, t? d??µa, t?? p????a??sµ? ?a? t? f?????a».
- tovima.gr


"EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES: Greek Catharsis"

A healthy dose of pain is the second album released by this Greek musician settled in Barcelona, in which he displays his imaginary in a project he, one day, decided to call Evripidis and his tragedies. To tell the truth, Evripidis Sabatis’ tragedies are less cathartic than those on the academic dictionaries. His message boils down to a simple idea: to smile in the face of adversity and, at least, to write songs telling our own take on the story.

And that is what he does, he who was born where words were invented. From an amphitheatre where a choir of female voices cover his back while his fingers press the black keys (the sad ones) of our ears, since all compositions come from a piano as the primary instrument. Evripidis confesses that he always cries at weddings and sings about tsunamis and families and friends that are far away, in a city that is burning as we speak.

In these times of Mediterranean restlessness, it is best to leave the wounds sting and open our ears to the light of pianos and hyper-melodic music. - visualmag.net


"? S??? ap? t?? ?????? ?a? ? «?spa???» ????p?d??"

?a????? ta t?a???d?a t??? ?a? a??s??? p??ta e?t?? e???????? s??????. ?et? s?st????ta? st? e??????? ?????. ???? µ??s????, ?????e? ?a? «e?sa??µe???»

? ?st???a µa? ?e????e? ap? t?? ?????? ?a? s???e???µ??a t? F??????? ?????, ? ??a ?a t? p??µe p?? s?st? t? «Fokionos Negri». ?a? µ???µe ??a t? ??µµ?t? p?? ???a?a? ? PRP ?a? ? S??a ap? t?? ??????, ???st?? pe??ss?te?? sta µ??s??? p???µata ?? Keep Shelly in Athens.
?? Keep Shelly In Athens ?????a? t? ap???t? ???p ?a? ????a? ?a?t? ???µa p??? ?a?? ?a?? a???st??? sta µ??? µa?, e?? t? µ?st???? p?? t????e t?? ?pa??? t??? ß????se st?? e??p??s? t?? f?µ??. ??t? ?a? t? ?t? ??esa? p??? p??ta e?e?, sta ???a.
?p? t?? a??? ???p?? ?ta? p??? d?s???? ?a ??at?se?? t? S??? st?? ????a. ?e t? p?? a??ßasa? ??µµ?t?a t??? st? myspace, ta ts?µp?se ? ?EXP ?ad??f?????? t?? S??t? p?? ????e? ?e???? ??a ta???ta. ?e? ap???e?eta? st? µeta?? ??p???? ?a ???????a?a? ?a? t? F??????? ?? d??µ? p?? e??e t? d??? t?? ?st???a ?a? a?t? s?????a de? ?a ??a?e ?a?? st?? µ??s???? t???. ????????se t? d??aµ??? µ??s??? µp???? Gorilla vs Bear ?a? st? ?ap??? t? Pitchfork p?? a?eß??e? ?a? ?ateß??e? ??ße???se?? ap? t? ??s? t?? st?? ??ße???????. «???a? ?? ???? ?ir» ???a?e, ?????ta? a?af??? st?? a?????, atµ?sfa????? t??? ???.
St?? ep?????? t??? Vangelis ?a? Portishead ?e???a?a ?a? st? s????e?a ?????f???e? st? Forest Family ?a? µ?a ??a s??e??as?a µe t?? Planet Mu, ?p?? µ???? ?ß?a?e t? «Campus Martius Ep» (http: //www. planet. mu/discography/ZIQ314).
?ta? ?? Keep Shelly in Athens ?pa??a? ??a p??t? f??? st?? ????a ?ta? ?d? µe???? «e?sa??µe??» ???µa ?a? ???? ad?µ????sa? ?a t??? d???.
?? µ?st???? p?? ep?µe??? ???t?sa? ???? ap? a?t? t? pa???e?? ????ts?, t? S??? ap? t?? ?????? p?? ?ftase ?a? ?et???a?e µ???? ?a? a?t?? t?? f?e?µat???, p??? ?µ?? p??? ?a?µ??? µ??s??? ????? ??p?, t?? «Guardian», ß????se µe t? pa?ap??? ?a a????e? ? ???te?a t???. ???? ?a? ?a a??ß??? ?? p??sd???e?.
?a? µet? ß???a? p??? st?? d??µ?, se pe???de?a st?? ?µe????. ??a????????e ep?s?? p?? ?a d?s??? t? «pa???» se ??a ap? ta p?? d??at? ?a?teß?? t?? µ??s???? st?? p?a??t?, st? fest?ß?? Coachella t?? ?p????? st?? ?a??f????a.
«?e? e??a? ?a????? d?s???? ??a ??a? µ??s???, ?????a ? µ?, ?a d?????e? ?p?? ???e?. ???s?p??? ? te???????a s?µe?a µ?? ep?t??pe? µe ??a s?µßat??? ?p?????st? ?a? ??a ?e????? ??e?a ?a ???? s?ed?? ta p??ta ?s?? af??? t?? ??? µ??. ?a? ??? ???st??? ?a? f????? p?? ft??????? p??a p??? ??a?a p???µata µe t?? µp??te? t??? ?a? de? ß??s???? ?a???a eµp?d?? se a?t?, ?????? a?t? p?? ?????? ?p?? t? ??????», ??e? ? ??µ?t??? G??µ????, p?? ????se ?a ???fe? ta p??ta d??? t?? ??µµ?t?a e?? sp??da?e st?? ??t?a.
«??a ap? ta e?????sta t?? ?a?a??? µ??t???? sp??d?? st?? ????da e??a? ? ?????? p?? ??e?? ?a as?????e?? µe ???a p???µata… St?? a??? ???µ?µ??? µe t?? ?????a d?p?a, µ? t???? ?a? µ?? ???e? ?d?a ?a? de? p????ß? ?a t?? ap?t?p?s?. ?et? ß???a ??p??a», ??e?.
???, p??t??, st? µ??s??? ????µe ???µa, ???t?a st??? ?a????? ?a? st? ??fe?? ???µa p?? pa?e?e? ? ????da. ?? ?ataf?????? ?a?? ?? f?te???? s????se?? t?? ????p?d? Saµp?t?, µ?sa ap? t? ???????st? ?a? µe?a??????? «A Healthy Dose Of Pain» ?a? t??? ept? ?spa???? µ??s????? s???d??p????? t??. ?p? t? ß?s? t?? st?? ?ß????? ???eta? ???e t?s? ed? ??a eµfa??se?? µe ta ?e?te?a µ??s??? ?a? f?es?a??sµ??a ???e f??? ta µ??s??? a?ta?a??ast???.
?? «Just A Kleenex», t? p??t? s???? ??a?e d???e?? pa?t??, e?? ?? s??a???e? se d?e??? fest?ß?? (ß??pe ?a? Primavera) e??a? sta?e?? st? p????aµµa. St?? ?spa??a ep?s?? a??????ta? s??e??? ?? fa? t?? G????? ???st?d?????, ? ?p???? ß?ßa?a ??e? ?d? s?µa?t??? pa???s?a st?? ????da.
?? ?a???????? t?? «Flaneur» ?st?s? e??a? t? ?spa???? t?? ??µp??µ µe ???µa ?es??e??? ?a? pe??p????s??, e?? ? G??????, p?? eµfa???eta? a?t?? t?? µ??e? st?? ????a, p?st??e? ???e t?s? st? µp???? t?? ap? t? ?a??e???? ? ?p?? a???? ß??s?eta? s???de???ta? t?? µ??s???? t???.
??t? ? «??a» d?e???? ?a????a t?? e?????? µ??s???? ??e? ?a?? ???st? ?a? ??eµ??? t????? ?a? de? staµat? st?? µ??s???? e?d???se?? t?? ?µ????e?a?. - tanea.gr


"Crónica concierto Solletico + Evripidis and his Tragedies"

Tras un rápido cambio, subieron al escenario los -¡ocho!- componentes de Evripidis and his Tragedies, que se apretaron cuidadosamente para empezar a desgranar las canciones de su último disco “A Healthy Dose of Pain” (Snap! Clap!, 2011).
Las diferentes canciones, todas de una belleza superlativa se fueron sucediendo, animadas por las charlas de Evripidis Sabatis, que explicaba las historias y significados que entrañan. El grupo era una pequeña orquesta con violín, saxo, bajo y tres coristas que ayudaban con alguna percusión o incluso con una sierra en el caso de Marc, componente también de Doble Pletina.
Si bien el grueso del setlist estuvo conformado por canciones de su último disco, rescataron con acierto temas del primero como “Straydog” y también su colaboración en el disco del colectivo Minimúsica sobre los transportes, concretamente “Motorbike”.
Sin ninguna pausa llegó la traca final con “Just a kleenex”, “Este verano (pensé que te había perdido)” y “All those summer parties”, canción grabada en exclusiva para la revista Barcelonés, con la que a ritmo de twist se puso cierre a una agradable velada. - lafonoteca.net


"Evripidis and his Tragedies / A Healthy Dose of Pain"

Hay discos que recuerdan a los LPs de hace muchos años, donde cada canción tiene su peso haciendo de la obra un todo irrepetible, pero que perfectamente se sustentan como singles por ser temas completísimos individualmente. El segundo álbum del griego Evripidis Sabatis llega, editado por Snap! Clap! Recs a finales del pasado año, con todo ese cuidado con el que se hacían antes los discos. Todos los temas cuentan con escogidos arreglos de cuerda y viento, una fiesta melódica que hace valer la espera entre su debut y este ‘A Healthy Dose of Pain’. El álbum ha contado con colaboraciones de miembros de bandas como Le Pianc, Extraperlo o Doble Pletina, entre diversos músicos relacionados de una u otra forma con la escena barcelonesa.
Al escuchar ‘A Healthy Dose of Pain’, es inevitable pensar en Stephin Merrit o Neil Hannon. Será tal vez por el dominio absoluto de ese instrumento de presencia sublime e incontestable que es el piano; tal vez por las melodías y la anatomía misma de las canciones. Si unimos a la voz de Sabatis esas pequeñas tragedias de sus letras, no será difícil convertir el drama en algo bonito y disfrutable. Y aunque algunas de sus canciones puedan resultar algo largas (como es el caso de ‘Uncle Drives Again’, que sobrepasa los seis minutos) están tan bien estructuradas que no llega a pesar en exceso la falta de inmediatez de ciertas piezas.
La atemporalidad marca las composiciones de este disco, no se escapa ninguna. Aunque entre los ejemplos más claros encontramos ‘I Always Cry at Weddings’, con discurso femenino a lo sixties a mitad de canción, y ‘The Bluest Summer’, ‘Just a Kleenex’ o ‘Before It’s Over’ gracias a sus respectivos coros. Como rareza cierra el disco ‘Este verano (pensé que te había perdido para siempre)’, el único tema en español y el único a ritmo de calypso.
‘Ls make the world go round’ es posible que sea, paradójicamente, la canción de mensaje más tonto y más profundo a la vez. Cuando las eles de “love, lust and loss” (amor, lujuria y pérdida) son las que hacen girar al mundo, lo mejor es ponerse a hacer una canción con ello y salir de la nostalgia que encierran frases como “al final me acostumbré a vivir sin ti, aunque reconozco que aún tengo mis momentos”. Todo en su justa medida, incluso el dolor. Es lo que viene a decir el décimo corte del álbum que da nombre al disco, ‘A Healthy Dose of Pain’. Porque una pequeña dosis de sufrimiento no puede sino fortalecerte.
Hoy 28 de enero presentarán sus nuevas canciones en la sala BeGood de Barcelona junto a Solletico.
Calificación: 7,25/10
Lo mejor: ‘I Always Cry at Weddings’, ‘Ls Make the World Go round’, ‘Waves to Ride’, ‘The Bluest Summer’
Te gustará si te gustan: The Divine Comedy, The Magnetic Fields, God Help The Girl - jenesaispop.com


"Evripidis // “El mensaje del disco es que hay que tener humor para superar los fracasos”"

Hablamos con Evripidis en un bar del Raval, en medio de la promo de su segundo álbum con la formación Evripidis and his Tragedies, titulado A Healthy Dose of Pain. Su disco de presentación, publicado en 2007, ya fue celebrado por su preciosista pop barroco y su segundo trabajo ha recibido muy buenas críticas. Después de todo este tiempo, queremos que Evripidis nos cuente como han ido las cosas y qué nos presenta en su pequeña dosis de dolor. Una entrevista de NORMA SOLANO.


Han pasado cuatro años desde la publicación de vuestro primer disco. ¿Qué habéis hecho desde entonces?
Pues muchas cosas. Tocamos bastante, hubo gente del grupo que se fue y gente que vino, gente que se fue y volvió… Nuestra violinista se quedó embarazada, tuvo una hija y volvió al cabo de un tiempo. Touchme Records cerró y nos quedamos sin managment, por lo que tuvimos que autofinanciar el disco, que grabamos con Juanjo Alba. Yo también toqué fuera, en Alemania, Francia, en Nueva York…aunque todo a escala muy pequeña. Hemos ido sobreviviendo, sacando alguna canción, y luego hicimos un ciclo de vídeos, alguna banda sonora y una versión de Magnetic Fields para un recopilatorio… Hemos ido haciendo cosas, lo que pasa es que estábamos un poco en la sombra. Yo también hice conciertos de versiones con amigos, y esto me puso en contacto con gente del mundo de la música aquí.

Y no habéis perdido el tiempo…
No. No fue la dinámica habitual del grupo que saca disco y hace una gira muy larga, pero no dejamos de hacer cosas… Y hasta hoy.

Que tenéis disco nuevo, con sello griego y distribuidora en Barcelona
El disco lo sacó el sello griego, Inner Ear, en una edición muy bonita, pero costaba que alguien se atreviera aquí, y desde Snap! Clap!, que estaban fascinados con el disco, apostaron por sacarlo ellos a modo de ‘adopción’ o distribución, manteniendo el diseño original.
El nuevo disco ha recibido muy buenas críticas de la prensa, y vuestro primer trabajo ya fue muy alabado. ¿Cómo lo veis vosotros?
Pues por supuesto, estoy muy contento con las críticas. Deseaba y esperaba que las tuviéramos, pero creo que hay muchos aspectos en los que podemos mejorar. Las críticas cogen mucho más los puntos positivos del disco que los negativos. También me parece que nos miran distinto, por hacer este tipo de música y cantar en inglés viniendo de Barcelona. La música que hacemos nace aquí pero yo soy extranjero, por lo que estamos en una especie de limbo entre nacional e internacional. Ahora mismo estamos más acostumbrados a que aquí se haga pop en castellano o en catalán, cosa que me parece muy bien porque creo que el indie en España ha conseguido sonar natural, y producir indie con éxito en el propio idioma tiene mucho mérito. Desde mi punto de vista, ha pasado en pocos sitios. Y volviendo a las críticas tras esta reflexión… Creo que nos las merecemos. (risas)

Se dice que el segundo álbum es más luminoso que el primero… ¿Estás de acuerdo?
El primer álbum tenía muchas canciones que eran más minimalistas, más intimistas. También tenía canciones extremadamente luminosas, tanto que creo que no hay canciones tan luminosas en el nuevo. Es posible que aquel tuviese más contrastes. Podía ser muy oscuro y podía ser muy alegre. En cambio, este es más coherente, tiene un núcleo más pop con algún pico muy luminoso, y otro fondo más oscuro. Es un disco pensado para que lo toquemos en directo, todos, todo el rato.

¿Prefieres tocar sólo o con toda la banda?
No es que prefiera una cosa o la otra. Es un reto para mi poder transmitir los temas de un modo mucho más minimalista, sólo con mis diez dedos y mi voz, que no es un vozarrón. Pero las canciones están pensadas para que tengan muchas capas. tienen un núcleo, que sería como la cara, y después se añaden capas de maquillaje. Es como un rostro, que no deja de existir sin maquillaje.

Más diferencias entre el primer álbum y el segundo…
El nuevo disco tiene muchos más detalles, más arreglos, más músicos. Está grabado con más tranquilidad…es más homogéneo. Creo que se nota que es mucho más maduro.

¿El primero te convenció menos?
Sí, había muy poco presupuesto… y nosotros tocábamos peor. No teníamos nada de experiencia. Aunque me gusta el primer disco, me hubiese podido trabajarlo más. No es culpa de nadie, era cuestión de experiencia y de los fondos que teníamos. Ya está bien que el primer disco no sea una obra maestra, porque va bien ver que hay cosas a mejorar para seguir escalando.
Personalmente me gusta I always cry at weddings. ¿Haces uso del humor para tratar los fracasos vitales?
Me gusta tratar las cosas así, aunque en mi vida real me lo tomo todo a la tremenda (risas). El mensaje del disco es que hay que tener humor para superar los grandes fracasos y traumas de la vida. Ya sea un fracaso sentimental o la muerte. No podemos hacer nada más. Podemos hundirnos, pero no demasiado tiempo, aunque hay cosas de las que no te puedes reír, por supuesto. Pero en los fracasos sentimentales, o cosas que - shookdown.es


"Noticias Conciertos Discos Perfiles Entrevistas shookdown.cat Firmas Cultura Nosotros Evripidis // “El mensaje del disco es que hay que tener humor para superar los fracasos”"

Hablamos con Evripidis en un bar del Raval, en medio de la promo de su segundo álbum con la formación Evripidis and his Tragedies, titulado A Healthy Dose of Pain. Su disco de presentación, publicado en 2007, ya fue celebrado por su preciosista pop barroco y su segundo trabajo ha recibido muy buenas críticas. Después de todo este tiempo, queremos que Evripidis nos cuente como han ido las cosas y qué nos presenta en su pequeña dosis de dolor. Una entrevista de NORMA SOLANO.


Han pasado cuatro años desde la publicación de vuestro primer disco. ¿Qué habéis hecho desde entonces?
Pues muchas cosas. Tocamos bastante, hubo gente del grupo que se fue y gente que vino, gente que se fue y volvió… Nuestra violinista se quedó embarazada, tuvo una hija y volvió al cabo de un tiempo. Touchme Records cerró y nos quedamos sin managment, por lo que tuvimos que autofinanciar el disco, que grabamos con Juanjo Alba. Yo también toqué fuera, en Alemania, Francia, en Nueva York…aunque todo a escala muy pequeña. Hemos ido sobreviviendo, sacando alguna canción, y luego hicimos un ciclo de vídeos, alguna banda sonora y una versión de Magnetic Fields para un recopilatorio… Hemos ido haciendo cosas, lo que pasa es que estábamos un poco en la sombra. Yo también hice conciertos de versiones con amigos, y esto me puso en contacto con gente del mundo de la música aquí.

Y no habéis perdido el tiempo…
No. No fue la dinámica habitual del grupo que saca disco y hace una gira muy larga, pero no dejamos de hacer cosas… Y hasta hoy.

Que tenéis disco nuevo, con sello griego y distribuidora en Barcelona
El disco lo sacó el sello griego, Inner Ear, en una edición muy bonita, pero costaba que alguien se atreviera aquí, y desde Snap! Clap!, que estaban fascinados con el disco, apostaron por sacarlo ellos a modo de ‘adopción’ o distribución, manteniendo el diseño original.
El nuevo disco ha recibido muy buenas críticas de la prensa, y vuestro primer trabajo ya fue muy alabado. ¿Cómo lo veis vosotros?
Pues por supuesto, estoy muy contento con las críticas. Deseaba y esperaba que las tuviéramos, pero creo que hay muchos aspectos en los que podemos mejorar. Las críticas cogen mucho más los puntos positivos del disco que los negativos. También me parece que nos miran distinto, por hacer este tipo de música y cantar en inglés viniendo de Barcelona. La música que hacemos nace aquí pero yo soy extranjero, por lo que estamos en una especie de limbo entre nacional e internacional. Ahora mismo estamos más acostumbrados a que aquí se haga pop en castellano o en catalán, cosa que me parece muy bien porque creo que el indie en España ha conseguido sonar natural, y producir indie con éxito en el propio idioma tiene mucho mérito. Desde mi punto de vista, ha pasado en pocos sitios. Y volviendo a las críticas tras esta reflexión… Creo que nos las merecemos. (risas)

Se dice que el segundo álbum es más luminoso que el primero… ¿Estás de acuerdo?
El primer álbum tenía muchas canciones que eran más minimalistas, más intimistas. También tenía canciones extremadamente luminosas, tanto que creo que no hay canciones tan luminosas en el nuevo. Es posible que aquel tuviese más contrastes. Podía ser muy oscuro y podía ser muy alegre. En cambio, este es más coherente, tiene un núcleo más pop con algún pico muy luminoso, y otro fondo más oscuro. Es un disco pensado para que lo toquemos en directo, todos, todo el rato.

¿Prefieres tocar sólo o con toda la banda?
No es que prefiera una cosa o la otra. Es un reto para mi poder transmitir los temas de un modo mucho más minimalista, sólo con mis diez dedos y mi voz, que no es un vozarrón. Pero las canciones están pensadas para que tengan muchas capas. tienen un núcleo, que sería como la cara, y después se añaden capas de maquillaje. Es como un rostro, que no deja de existir sin maquillaje.

Más diferencias entre el primer álbum y el segundo…
El nuevo disco tiene muchos más detalles, más arreglos, más músicos. Está grabado con más tranquilidad…es más homogéneo. Creo que se nota que es mucho más maduro.

¿El primero te convenció menos?
Sí, había muy poco presupuesto… y nosotros tocábamos peor. No teníamos nada de experiencia. Aunque me gusta el primer disco, me hubiese podido trabajarlo más. No es culpa de nadie, era cuestión de experiencia y de los fondos que teníamos. Ya está bien que el primer disco no sea una obra maestra, porque va bien ver que hay cosas a mejorar para seguir escalando.
Personalmente me gusta I always cry at weddings. ¿Haces uso del humor para tratar los fracasos vitales?
Me gusta tratar las cosas así, aunque en mi vida real me lo tomo todo a la tremenda (risas). El mensaje del disco es que hay que tener humor para superar los grandes fracasos y traumas de la vida. Ya sea un fracaso sentimental o la muerte. No podemos hacer nada más. Podemos hundirnos, pero no demasiado tiempo, aunque hay cosas de las que no te puedes reír, por supuesto. Pero en los fracasos sentimentales, o cosas que - shookdown.es


"El placer del dolor"

"A healthy dose of pain" (Snap! Clap!, 11) es el segundo LP a nombre del multitudinario grupo tras el que se oculta el compositor griego afincado en Barcelona Evripidis Sabatis. A su formación clásica al piano y su amor al pop de todos los tiempos, se le une su crecimiento como compositor e intérprete para convertir este segundo lanzamiento donde colaboran miembros de Extraperlo, Veracruz, Le Pianc, Abrevadero e Internet 2 en uno de los más convincentes de la temporada.
EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES
El placer del dolor

Half Nelson / Foto Dani Cantó
En la promoción del primer disco, "Evripidis and His Tragedies" (Touch Me, 07), decías que ya tenías muchas canciones preparadas para el segundo y que querías entrar a grabar enseguida, pero han pasado cuatro años. ¿Qué ha pasado?
Ha pasado de todo. Nos quedamos sin discográfica y sin manager. Entramos a grabar pero hubo mil imprevistos y retrasos con la mezcla, la maquetación, todo. Fue un parto largo y difícil, imagínate que el disco estaba previsto para noviembre de 2009.

¿Es Evripidis and his Tragedies un grupo o sigue siendo tu proyecto? ¿Qué poder de decisión tienen los otros?
Evripidis and His Tragedies es mi proyecto y a la vez, un grupo. Hay arreglos que compongo yo hasta la última nota y otros donde dejo más libertad a los componentes. Es cierto que el segundo disco se grabó pensado en una banda numerosa pero a la vez, cuando hace falta, toco las canciones yo solo o con formaciones pequeñas, aunque prefiero tocarlas con las personas con quienes las grabé. Las versiones que están en el disco son fruto de un esfuerzo colectivo.
Pese al título y algunos momentos sombríos, este segundo disco me parece más luminoso, menos triste, que el anterior (y no lo digo sólo por las muchas referencias al verano).
Musicalmente es un disco menos intimista, más luminoso y pop, pero las letras siguen contando historias tristes (la muerte de gente cercana, el amor perdido, el rechazo, el fin de la infancia...), aunque nunca deprimentes. Me gusta usar el humor para quitar peso a los asuntos tristes y fundamentales de la vida.

Me gusta mucho "Just a Kleenex". ¿Esa influencia del soul y de los girl groups es por tus acompañantes o siempre has escuchado mucho soul?
Cuando escribí esa canción escuchaba mucho northern soul y grupos de chicas de los 60. Además había estado un poco colgado de un tipo al que le gustaba esa música, así que me salió de manera muy natural. Para mi las canciones de los girl groups son pequeñas tragedias pop al más puro estilo griego clásico. Una cantante es la actriz principal y el coro le da consejos, le anima, le intenta proteger del peligro o sufre con ella. Exactamente como ocurre en una tragedia antigua, y todo con muchas palmas, violines, vientos y gorgoritos desesperados. Francamente, me parece que la música popular pocas veces puede ser más intensa... Creo que también me influenció uno de mis grupos favoritos, los Pale Fountains y por eso puse esa línea de trompeta.

Me gusta mucho la letra de "Teeth".
Cuando era pequeño leí en algún sitio que si sueñas que se te caen los dientes, te vas a morir tú o una persona muy cercana. Cuando estaba viviendo en Londres, soñé que estaba en una discoteca con mi padre y que mis dientes empezaban a caer. Mi padre y yo buscamos en el suelo, pero no podíamos encontrar los dientes. Fue horrible, todavía me acuerdo y han pasado casi 10 años. Estuve muy perturbado durante unos días y después sufrí una ruptura sentimental muy dañina. Todo esto me hizo pensar en que el sueño simplemente era una premonición de una muerte no física sino sentimental, pero a la vez de una resurrección. La canción habla de estos cambios que duelen pero tienes que pasar de ellos para llegar en un lugar nuevo y mejor. También hace un paralelismo entre los amores y los dientes: los dientes de leche que se tienen que caer, las muelas de juicio que son un coñazo y los dientes normales que cuando los pierdes, no los puedes recuperar. Igual puedes poner un diente falso y disimular pero nunca será lo mismo.
Me parece curioso que en "You'll have to learn" y en varias entrevistas hables de las islas (y de las islas griegas en concreto) como de un sitio exótico y mítico. Para nosotros es normal que sea exótico, pero no para ti que eres de allí...
Aunque sea de Grecia y vaya a las islas cada verano, no me dejarán nunca de maravillar. Son tantas y tienen un encanto tan especial que no se puede describir, lo tienes que vivir. Sería una persona muy diferente sin mis vacaciones anuales allí, cada invierno mi cabeza vuela hacia esas costas, calas y pueblos, hacia las fiestas con mis amigos, las risas, el cielo repleto de estrellas y los amaneceres y eso me da fuerzas y ánimos a aguantar el frio, la falta del sol, la lluvia y los resfriados.

"Este verano" es (creo) tu primer intento en castellano. ¿Será el tercer LP todo en castellano? Es curioso que los arreglos sean muy diferentes para ese tema.
En realidad ya había hecho do - go-mag.com


"Y la perfección cayó del norte: Amanda Mair y Evripidis And his Tragedies Berlín Jazz Café (Madrid)"

Evripidis efectivamente presenta una sucesión de tragedias (sentimentales) de diferente calado, acompañado de su piano. Más literal, no se puede ser. Esa desnudez nos retrotrae a épocas de grandes sastres, grandes amores, grandes naufragios y un sentido de la elegancia y del saber ser que para él, se ha perdido desgraciada e irremediablemente. Todo ello con un sentido del humor blanco y eficaz que se suma a su debe. Canciones de corte sentimental, mucho piano-bar, y un ausente humo de cigarros que posiblemente hoy hubiera sido el decorado ideal para la ocasión más una mezcla de inocencia y amargura digna de los mejores, y deteriorados malditos, muy a pesar de esa cara de chico bueno y levemente burlón… Tenemos claro que debe conocer inmediatamente a Víctor Algora. - zona musical


"Evripidis & His Tragedies"

?d? ?a? ?????a, ? ????p?d?? Saµp?t?? ?e? ?a? e????eta? st?? ?spa??a ft??????ta? ap? e?e? –pa??a µe t??? Tragedies– ta d??? t?? p?p ??µ??te???µata, ta ?p??a ?????ta? ?a µa? d?s??? µ?a ??ta ?a??? ?a? a?s??d???a? µ?sa st? µ?????a t?? ?a??µe????t?ta?. ?e t? de?te?? d?s????af??? t?? d???e?? ?a ?????f??e? ed? ?a? ?????? µ??e? ap? t?? Inner Ear, ß???aµe t?? e??a???a ?a µ???s??µe µa?? t?? ??a ??a ?sa µp????? ?a ???ß??ta? p?s? ap? ??a ??µp??µ µe t?t?? A Healthy Dose Of Pain...
??a? ?a? ? t?t??? t?? ???? s?? ??µp??µ, A Healthy Dose Of Pain, e??a? da?e???? ap? ??a t?a???d? t?? Belle And Sebastian, ?a ??e?e? ?t? ?a? µ??s??? t? ??µp??µ ???e?ta? se a?t? t? st??;
?p?????? saf?? t?a???d?a ta ?p??a ??????ta? µ??s??? se a?t? t? st?? t?? ????st????? p?p µe t?? ??t??e? 1960s ep??????, ?p?? ? µ??s??? t?? Belle And Sebastian. ?µ?? ?p?????? ???a t?sa p?? a????????? e?te??? d?af??et????? d??µ???: ????te p?? ??as???t??p??? ?? ????te p?? s??te?????.
S?µf??e?? ?t? ?p???e? ??t? t? ???µ??? se ??a? t?t???? t?t??;
F?s???! ???? µ?p?? ?a? ? ??? ? ?d?a de? e??a? ???µ???;

?a ?p???s??µe ?t? ??e? ?? ?st???e? t?? t?a???d??? ???ß??? ??a? µ???? p??? p?s? ap? ???e ?a?? –?a? t? a?t?st??f?;
??e? ?? ?a??? ???ß??? ??a? p???, d??t? de? ??at??e ??a p??ta. ?s? ??at??e, t??µ??µe ?t? ?a t?? ??s??µe. ?? ?ta? te?e?????? µa? af????? st? ??e?? t?? ??sta???a?.
?d? ?a? a??et? ?????a ?e?? µ???µa st?? ?spa??a. ??? ?fe??eta? ? «µeta??ste?s?» s?? st?? ?ß?????; ?pa??e ???? ?t? ed? st?? ????da ? a????f??? s???? ?ta? a??µa pe?????sµ???;
???, de? ?ta? se ?aµ?a pe??pt?s? a?t?? ? ?????. ?ta? p??a st?? ?spa??a t? ?a ??? ??a s?????t?µa ?a? ?a ß???? d?s???? de? t? ?ß?epa ??te st? p?? t?e?? µ?? ??e???. ?f??a d??t? ??e?a??ta? ?a a????? pa?ast?se??, ?a ?????s? ??t? ?a????????, ?a e?????????. ???? t? t?a???d? “You’ll Have To Learn” ?a? ?a ß?e?? e?e? t?? ap??t?s?.
??? s?? fa??eta? a???e?a ? e?????a ????s? t?? a????f???? s????? ta te?e?ta?a ?????a;
??? fa??eta? e?d?af????sa. Ost?s?, p??a ap? ??p????? ?a???t???e?, de? t? ??????? ?a??. ?a???µa? p??t?? p??? p?? ??p??a s?????t?µata ?p?? ?? Acid Baby Jesus ?a? ?? Keep Shelly In Athens ????????? a?a?????s? st? e??te????, d??t? de? ?ste???? ?aµ??? ????? µp??ta? st? e?d?? t???. ?p? t?? ????, ??? ?a? t?? a?s??s? ?t? µ?da e??a? ?a? ?a pe??se?... ? ?a???? µ??? ?a de??e? a? ??? d???? ? ???.

S????????ta? t?? d?? s????? (e??????? & ?spa????), ß??s?e?? ?µ???t?te? ?a? d?af????;
? ßas??? d?af??? e??a? ?t? st?? ?spa??a ?? p?? e?d?af????te?, ??a µ??a, ?a???t???e? t?a???d??e sta ?spa???? –????? ?ataf??e? ?a p??sa?µ?s??? t?? µ??s???? f??µe? sta µ?t?a t???. G?’ a?t? ?a? ?p???e? ?spa???? indie pop ??a pa??de??µa, ??t? p?? st?? ????da de? ???? a? ?p???e?, ??’ a?t? ?a? t? ap?t??esµa, te????, e??a? p??? a??e?t???. ?? ?a t?a???d?? sta ???????, ?ta? de? e??a? ? ???ssa s?? ?a? ?ta? µ??e?? st? ???a s??, µp??e? ?a ap?de???e? d???p? µa?a???: ??a? ?fa??? p?? ??p???? µp????? ?a pa?a??µ???? ?a? ????? ???. ?? S???d?? e??a? spes?a??ste? t?? e?d???: t?a???d??e sta ??????? sa? ?a ta ?µa?a? ap? t? µ?t?a t?? µ??a? t???. ?? ?????e? p??? ??p??e? f???? ta ?????µe sa??ta –?????? ???? p??f???? ? ap?????? st????.
? d???? s?? p??e?a µ???? t? de?te?? ??µp??µ, e??e p????? d?s????e?;
???et??... ?et? t?? p??t? d?s?? d?saµe ??p??a ?atast??f??? ???ts??ta, ???? a????a??s??? ?a? d???? µ?? a?e?????t?ta?. ? d?s????af??? µ?? eta??e?a ???e?se, µe??aµe ????? µ??at?e? ?a? d??f??a µ??? ?f??a? (e?? d??f???? ?a????????? s??e???te? eµfa??st??a?). ??? ta ts??????sa µe t?? pa?a???? µa?. S??e??saµe astaµ?t?ta ?a pa????µe ?a? ?a ?????af??µe ?a???????a ??µµ?t?a a??? p???? de? µa? ?d??a? ?a? p???? s?µas?a, ??? ?a?????. ?ta? a???saµe ???p?? ?a ?????af??µe t?? de?te?? d?s?? a?t?µet?p?saµe p????? d?s????e?, ap???pta, ?a??ste??se??… ????? ?a? t?? te?e?ta?a st??µ?. ?e???? ?????f???se 2 ?????a µet? ap? t?? ?µe??µ???a ?p?? ?p?t??eta? ?t? ?a ?ß?a??e. ??? ?spasa? a??et? ta ?e??a ?a? af????sa t?? ????? µ?? st? s??d?? ?a? st?? ?????f???a e??? ß?ß???? ?a? ??? ??e?a ?t? ?a pa?at?s? t? µ??s??? –p???µa p?? ß?ßa?a ?ta? ??µa. ???a e?µa? p??? e??a??st?µ???? µe t?? d?s????af???? µ??, t?? Inner Ear st?? ????da ?a? t? Snap! Clap! st?? ?spa??a.
?? s??d?a ??e?? ??a ?a p?????se?? t? A Healthy Dose Of Pain; ?e???aµß??eta? p??? ????da se a?t?;
??a?a ?d? 4 s??a???e? st? Ge?µa??a ?a? t??a ??? d??f??e? eµfa??se?? st?? ?spa??a. ?s? ??a t?? ????da, de? ??? ?d?a! ?? µe ?a??s??? ?a pa??? ?a ???? f?s???.

Sa? p?? ????a?µ? µ?t?, af?? ?e?? st? e??te???? ?a? ???esa? ed? ?????? ??a ??p??e? eµfa??se??, t? a??a??? ß??pe?? st?? ????a, e?te p??? t? ?a??te??, e?te p??? t? ?e???te??;
?? ?a?? e??a? ?t? ?p?te ????µa? ??? t?? a?s??s? p?? ?????ta? p???? p???µata st?? ???? t?? undergound –s??a???e?, e???se??, p??t?. ?p? t?? ????, ? ????a µe t??µ??e? ?a? µe ?ata???ße? p????... ?e? a?a??????? t?? p??? µ??. ???p? pa?t?? µ?????a, ??e?st? µa?a???, ft???a, ?ats?sµ? ?a? e????µat???t?ta. ?e p?????e? ?a ß??p? t??? f????? µ?? ?a ta ß?????? p??a µe µe???e? d?s????e?, ?a µet???e ?a? t? f?a???d?f?a??? ?a? ?a s??ft??ta? ?a f????? (? ?a - avopolis.gr


"Fast Date. Evripidis and his Tragedies"

Las tragedias de Evripidis Sabatis son, simple y llanamente, fascinantes. Y lo decimos de forma figurada y literal. Figuradamente porque todas y cada una de las canciones de “A Healthy Dose of Pain” (Snap! Clap! Recs, 2011) son pequeñas gemas engarzadas en una hipnotizante piedra de orfebrería capaz de brillar de forma tan intensa como The Divine Comedy, Belle & Sebastian o un Scott Walker que se ha quitado la chaqueta de oscuridad para vestir un elegante traje dandy de tres piezas. Si las canciones son las tragedias (figuradas) de Evripidis… ¡Bienvenidas sean las tragedias! Y ya en un plano más literal, parece más bien que el “his Tragedies” con el que Evripids acompaña a su nombre en esta ocasión se corresponde más bien con los integrantes de su banda, quienes ya llevan un tiempo a su lado pero que, para su último disco, se han visto bien acompañados por una ristra de colaboraciones entre las que se encuentra lo más granado de Barcelona y periferias: Borja Rosal, Aleix Clavera, Adrian de Alfonso, Sergi y Abel Puyol… Y muchísimos más que hacen pensar, de nuevo, que abrazar estas tragedias en particular no es ser un drama queen: es ser un amante de la (buena) música.

Y lo cierto es que pedirle a día de hoy un Fast Date a Evripidis Sabatis tiene huevos: nuestro fanatismo por Evripids and his Tragedies viene de lejos… Pero cualquier excusa es buena. Ahora tenemos dos: que estará actuando en Madrid (Café Berlín) el próximo 18 de enero como telonero de Amanda Mair como parte de los conciertos de Son Estrella Galicia. Y, sobre todo, que “A Healthy Dose of Pain” sigue abriéndose y abriéndose a cada nueva escucha. Como una flor de la que todavía tenemos que descubrir fascinantes capas. Mientras tanto, aquí quedan las respuetas de Evripidis en nuestra primera cita…

1. Si pudieras obligar al mundo entero a que escuchase un disco en concreto, ese sería… el mío, naturalmente. En Grecia dicen: Si no halagas a tu propia casa, ¡se te caera encima!

2. ¿Último disco que compraste y que, además, te emocionó? No compro discos ya. Mi economía está fatal, pero si que compré los dos singles de 7 pulgadas que sacaron Doble Pletina porque las canciones son muy emotivas y mas pegadizas que un chicle.

3. ¿Cuál es la banda que escuchas pero que te daría vergüenza incluir entre tus influencias? Si la eschuchara mucho, no me daría vergüenza decirlo.

4. ¿Qué música llevas siempre que viajas en coche? Antes, cuando todavia conducía, me molaba poner en el coche música de Georgio Moroder o The Beach Boys; cosas que me estimulaban al conducir. Ahora no conduzco, pero si que cojo en bus infernal que une a Barcelona con Madrid. Alli tengo que escuchar cosas que me relajen, como Beach House o Cat Power.

5. Hay un disco de tu mayor ídolo que no te gusta nada pero que siempre defiendes por lealtad. Y ese disco es… No soy tan leal a nadie que no sea una persona cercana. Podría defender la obra de un amigo y encontrarle mil excusas para no odiarla por muy mala que fuera, pero no haría lo mismo ni con mis mayores idolos. No me gusta “Red Shoes” de Kate Bush, no me gusta “Drama of Exile” de Nico y no los puedo defender antes de nadie.

6. Grupo de Facebook que siempre has querido crear pero que no te atreves… ”Yo tambien fui un trepador social”.

7. El primer póster que pegaste en la pared de tu habitación era de… The Who, uno que ponía “maximum R & B, live at Marquee”: un poster precioso en blanco y negro, de estetica muy mod. Estaba muy orgulloso de él.

8. ¿En qué festival o concierto te avergüenzas de no haber estado como espectador? No he visto jamas tocando a Brian Wilson, el musico de pop que mas admiro, y mira que ha venido veces a España. ¡Ni se por que no fui! Eso sí que me aveguenza.

9. La cosa más rara que te ha pasado en un concierto… Estaba tocando en La [2] de Apolo antes de Suburban Kids With Biblical Names. De repente, el pie de teclado empezó a torcerse y me vi obligado ta tocar mi piano diagonalmente. Veia el sufrimiento en los ojos del publico y estaba muy frustrado, pero no quise parar la cancion aunque la inclinación se hacia mayor cada segundo.

10. ¿Una canción, película o libro inconfesable? “We all sleep alone” de Cher y “Alone” de Heart: las canciones y los videos respectivos no tienen precio. Me encanta “Una Rubia Muy Legal”. Robaba las novelas romanticas de mi tía y las leía (ya sabes que tipo de novelas, estas que tienen historias sentimentales y llenas de sexo camuflado, protagonizadas por pilotos y demas galanes).

11. ¿Serie de TV favorita? “Sexo en Nueva York“, SIN DUDA.

12. ¿Con qué personaje de ficcion te lo montarías? Cuando era pequeño me ponía el Captain Haddock, el amigo de Tintín. Y creo que me sigue gustando: es barbudo, ojeroso, alto, delgado pero fuerte, alcohólico, con malas maneras y leal como un perro. Y lleva jerseys de cuello alto y una gorra mona.

13. ¿A qué celebridad muerta habría que resucitar? Igual seria interesante rescucitar todas estas personas que promet - fantasticplasticmag.com


"Bienvenido Dolor"

Cuatro años después de su fresco debut homónimo, Evripidis and his
Tragedies vuelven con un nuevo disco, A Healthy Dose of Pain, un
entrañable y emotivo trabajo pop en el que las obsesiones personales
de su líder, el griego Evripidis Sabatis, vertebran todas las canciones
del disco. Como todo lo que hace Evripidis (quien también escribe y
dibuja y el año pasado publicó un delicioso libro ilustrado en la editorial
Morsa, El Calamor y otros mitos de la intimidad), A Healthy… es
un honesto torrente de confesiones a pecho descubierto, pop autoconfesional puro y duro, sin más. Un diario en el que se habla de amores no correspondidos, decepciones, pérdidas y flechazos veraniegos donde abunda la nostalgia y se palpa un desasosiego
que, lejos de hundir al que lo sufre, inspira. Evripidis es así:
sufre y lo cuenta, y como el mismo título del disco indica, le canta
a un dolor que, lejos de dramatismos exhibicionistas, es saludable y
hasta curativo. Al fin y al cabo, la melancolía, en pequeñas dosis,
siempre sienta bien. Con el piano y su voz como elementos
centrales pero sin renunciar a un ambicioso acompañamiento
orquestal y unos arreglos a los que Phil Spector daría su aprobación
instantánea (maravillosos vientos y violines y los coros a lo girl group), el disco remite al pop de alcoba de The Magnetic Fields, a los estribillos
bailarines de Belle & Sebastian y a ratos (los mejores) al mismísimo
Neil Hannon de finales de los 90. Es un disco excesivo, como su autor,
y osadamente barroco en unos tiempos en los que basta una guitarra
desenchufada y algo de desparpajo para que cualquiera se suba
a un escenario y se haga llamar artista. Artista es Evripidis, que si no
fuera por sus fieles Tragedies, sería el Rufus
Wainwright barcelonés. En el disco cabe desde la declaración de amor
familiar (My Little sister), hits incontestables (enormes Just a kleenex y You’ll have to learn), travesuras como la bailona Este verano
(Evripidis cantando en castellano como si fuera un miembro más de
Extraperlo) y hasta temas con trasfondo freudiano (con humor) como
Teeth.Mención aparte merece el cuidadísimo diseño de la edición en
vinilo, con retratos en sepia de todos los colaboradores, un precioso
póster y viejas fotografías del álbum familiarmás íntimo de Evripidis.
Entren, están en su casa. - El Mundo


"Una mica de mal no fa mal"

L’atenenc establert a Barcelona Evripidis Sabatis presenta A healthy dose of pain. Editat pel nou segell Snap! Clap! –creat per
donar sortida al segon àlbum d’Evripidis and his Tragedies– , el disc, basat en el piano i la veu expressiva de Sabatis i vestit amb
harmonies vocals i violins, té com a fil conductor el dolor que se sent
quan es perd alguna cosa. “És un dolor que de vegades ens fa somriure pensant en allò que hem viscut, i que ens fa sentir mortals i
insignificants”, diu Sabatis. “Si el primer disc tenia molt a veure amb la nostàlgia per les meves arrels, aquest és una
celebració de la meva vida a Barcelona, amb els seus gloriosos
alts i baixos”, explica el pianista i il·lustrador grec, que va arribar a
casa nostra per fer un postgrau el 2004, hi va fer amics i aquí es va
quedar. Alguns d’aquests amics han col·laborat al nou àlbum,
membres de Le Pianc, Extraperlo i Veracruz, entre altres grups de
l’escena indie barcelonina, a banda del septet que forma les seves
tragèdies. I això es tradueix en delicioses cançons riques en
arranjaments, vestides amb més instruments que mai, i en què
Evripidis aboca la seva exquisida col·lecció d’influències, del pop
dels grups de noies dels anys 60 a Belle and Sebastian.
–Marta Salicrú - Time Out Cataluña


"Evripidis and his Tragedies - A Healthy Dose of Pain"

not available in web form - Rockdelux


"Evripidis and his Tragedies - A Healthy Dose of Pain"

not available in web form - Rockdelux


"Programa 058 (9-1-2012) by El Planeta Amarillo"

http://www.last.fm/music/El+Planeta+Amarillo/Programa+058+(9-1-2012)

MEJORES DISCOS NACIONALES de 2011 para Isabel:

01. EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES - “A healthy dose of pain” (Inner Ear / Snap! Clap!)
02. BOAT BEAM - “Reincarnation” (Origami)
03. LIMOUSINE - “The ultimate final of the mystic heavyweights” (Kyoto Boy)
04. COOPER - “Mi universo” (Elefant)
05. ATAQUE DE CASPA - “Ataque de caspa” (Gramaciones Grabofónicas / Yoyó Industrias)
06. PARADE - “Materia oscura” (Jabalina) - El planeta amarillo


"Programa 058 (9-1-2012) by El Planeta Amarillo"

MEJORES DISCOS NACIONALES de 2011 para Isabel:

01. EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES - “A healthy dose of pain” (Inner Ear / Snap! Clap!)
02. BOAT BEAM - “Reincarnation” (Origami)
03. LIMOUSINE - “The ultimate final of the mystic heavyweights” (Kyoto Boy)
04. COOPER - “Mi universo” (Elefant)
05. ATAQUE DE CASPA - “Ataque de caspa” (Gramaciones Grabofónicas / Yoyó Industrias)
06. PARADE - “Materia oscura” (Jabalina) - El planeta amarillo


"Evripidis and His Tragedies From Bcn With Love"

? ????p?d?? Saµp?t?? e??a? µ????? µ?a µ??ad??? pe??pt?s? ?????a µ??s???? p?? d?a st? e??te????. Ge??????e st?? ????a, sp??dase ??as??? p???? ?a? ??af?st??? ?a? ap? t? 2004 d?aµ??e? µ???µa st?? ?spa??a, ?p?? s?µµet??e? e?e??? st?? a?e???t?t? indie – pop s???? t?? ?a??e?????! ?a?a?t?????, e??e?????, ???p???, ?µ??f?? ?a? p??? ap? ??a ?a???te?????? f?s??. ??se? f???? pe???? ta ß??d?a µ?? st?? ?p?????st? d???e???ta? ?a? ????asµ??? p???? s??ft?µa?…??e????µa? ?a?? µ??s??? ??a ?a s??e??s?! ????p?d?? e??a? ? µ?? p??t? ep?????, µe indie pop baroque! ?, ?a? a? p??? p??? t?? ß??s?? st? Facebook ?a? chattaroume! ??e?te t?? ?? ese?? st? Be Athens and enjoyyy!
??? ß???st??e? st?? x??? t?? µ??s?????
?? ???e?? µ?? p??ta ?????a? p??? µ??s??? ?a? ep?s?? ??a ta pa?d?? t?? f???? t??? ?pa??a? p???? ? ?????a ?a? µ???sta ?d??a? a?t?s??d?e? s??a???e? st?? s???e?t??se?? ?a? sta ?e?????a. ?p? ?a?a?? ???e?a ?a? µ?µ?t?sµ?, apa?t?sa ?a a???s? ?? e?? µa??µata p?????. ??? p??t? ???µ? de? e??aµe p???? st? sp?t? ?a? e??a ?a? µ?a das???a ???? a?at??????, ap????te?t??a ?a? pa?a???? ?a ta pa?at?s?. ??t???? ?? ???e?? µ?? µ?? ?ta?a? ??a ?e?µa se ???????? est?at???? ?a? ??a ß?ß??? ??a t?? ???a (pe????sa t?te t?? ???e??/?ap????? µ?? pe???d?) e?? pe????sa t?? e?et?se?? ?a? ????????a. ?a ep?µe?a ?????a a????saµe p???? ?a? e??a t?? t??? ?a ???? µa??µata µe µ?a e?p???t??? ?a????t??a, t?? ????? ?e?µ???, ? ?p??a µe e??e sa? pa?d? t??. St?? ef?ße?a ???a se epaf? ?a? µe t?? ??? ?a? p?p µ??s??? ?a? s??? s??? ????sa ?a ???f? ta d??? µ?? t?a???d?a. ?f?? ??????f?sa d?af??a demos µe f????? se ????a ?a? ?a??e????, ????sa ?a pa??? p??ta µ???? µ??, µet? µe f?????, s??? s??? d?µ?????????e a?t? t? project p?? ???eta? Evripidis and his Tragedies ?a? ta p???µata p??a? t? d??µ? t???.
???a e??a? ? p?a?µat??? s?? ?ata?????
??µa? ap? t?? ????a, p??asa ta pa?d??? µ?? ?????a a??µesa st? ?ea ?a???d??a, ?a? t? t? ??a F??ad??fe?a ?a? t?? ef?ße?a µ?? st? ?a????a. ? ???????e?a t?? pat??a µ?? ?at??eta? ap? t?? ?e??p????s? ?a? ? ???????e?a t?? µ?t??a? µ?? ap? t?? ??sta?t????p??? ?a? t? ????? ?s?a.
???? e??a? t? competitive advantage tou Evripidi Sabati?
?s?? t? t? µp??? ?a ap?d?s? ???ta?? t? t?a???d?a µ?? e?te µ???? µ?? st? p???? e?te µe s?????t?µa 10 at?µ?? ?a? ?a p??sf??? µ?a e?te???? d?af??et??? eµpe???a st? a???at???? ????? ?µ?? ?a ?a?e? ? ??s?a ? ?a p?s? se ?pe?ap???ste?se??.
?? ???? pa????? ?? f???? st? ??? s?? ?a? t?? µ??s??? s???
?e??st??. ?e? ???? t? ?a ??a?a ????? a?t???. ??t?? ap? f????, p????? ap? a?t??? e??a? ?a? s??e???te? se d??f????? t?µe?? ?a? p??ta µe eµ???????? st?? d?s???e? st??µ?? p?? ???? ?a ta pa?at?s? ??a. ??? ?a?????? ?f???? ????? ?a? ?µp?e?s?.
?e p???? ?a s??e??a??s????
? ??sta e??a? at??e??t?. Ta µ?? ??ese p??? ?a ???? ??a ?t???t? µe t?? Jens Lekman ? µe t?? Amelia Flecher t?? Heavenly.
??d??? µ??s?????
????? ?at??d????, Brian Wilson, Stephin Meritt, Phil Spector, Ray Davies, Scott Walker, Kate Bush, Edwyn Collins, Nico, Marianne Faithfull, Marc Almond, Cole Porter, J.S.Bach, G.F.Haendel, L.V .Beethoven, W.A.Mozart, Frederic Chopin, Claude Debussy, a??? µ?a ate?e??t? ??sta.
G?at? ?a??e???? ?a? ‘??? ?e??????, ??a pa??de??µa?
?e? µ???? ?e?µa????, ape?????µa? t? ????, a?ap? t? ?es??e??. ?? ??µ??e?? ß?ßa?a p?? de? ??? ???se? p????? f???? t?? pe??asµ? ?a f??? ?a? ?a p?? se ???? p??? a??? ??? ??t? µe ??at?e?, µ?a ? ???ta?, µ?a ?? f????, µ?a t? d?aµe??sµ? µe µe ??a t? ß????, µ?a t? s?????t?µa µ??…?s?? te???a ?a ?ta? ??aft? ?a µe??? st? ?a??e????.
?? de? ?s??? µ??s????,s????t??,e?µ??e?t??, ??e?? s?efte? t? ?a s?? ta???a?e?
??ste?? p?? ?a µ?? ta???a?e ?a ???? ??t? p?? ?a ??e? s??s? µe t? ?????µ?, s????af?a?, d?µ?s?????f??, se?a??????f??. ??? ?d? a????se? ta d??t?a µ?? st??? d?? p??t??? t?µe?? , ??? e?d?se? ??a ß?ß??? sta ?spa???? µe t?t?? “El Calamor y otros mitos de la intimidad”p?? t??a t? µetaf???? ?a? sta ???????? ?a? ep?s?? ??? ????e? a??et?? f???? ??a ?spa???? ?a? ???????? pe???d??? ?a? ?st?se??de?. ?a???te?a ??µ??a ?t? µ?? ta???a?e ?a e?µa? e????????f?? ea? ?a? t? d???µasa ?a? t? pa??t?sa p??? ?a???, ?s?? t? ?a?ap??s? s??t?µa. ?p?s?? ??? t?? a?s??s? p?? ?a µ?? ta???a?e ?a e?µa? f?t????f?? ? sta p?? t?e??? µ?? ??e??a a? ?a? ??a t?? ??a de µe ß??p? ?a d???µ??? ??t? t?t???. ??t? de? ???e?? ß?ßa?a…
?? ?pe?a?ap?? st?? ????a?
??? ?????e?e?? µ??, t??? f????? µ??, t? pat???? µ??, t? fa??t?, ta ?e???? s??eµ?, t?? ????a, ta ??af??t??a ?a? t??? e??p???µ????? a??a?????????? ??????, t?? pa?a?µ?a?? p???? ???te?a t?? ??????? ?a? t?? ?e?aµe????, t??? ??f???, ta ?????pa?µ??a ?????e?a, ta µpa?a??a p??t?a st?? ?ap??, t??? f??????? p?? µ?s??µ??????? t???p?ta ?a? ?????t??? ??µ?, t?s ß??µ??e? eµp?????? st???, t? ????s?????µ, t?? ???e??, ta ?e???ass??? ?t???a, t?? aµ?t??te? ??te?, ta ß??a?t??? e????s???a, t? ??µ??? t?? ?e??a?a,t?? pa?a??a??, ta a????t??a t?s ??f?s?a?, t?? ??????a, ?t? ?????? ??p?, t?? ??????, ta s?a????a, ta pa?????a ?a? t?? p?ate?e? ?p?? ?a??e?t?st??a, µ???sa, ??p??sa, ???asa, ???a?a, pa?ap?t?sa, e??????????a.
?? ßa???sa? st?? ????a? - be-athens.gr


"Evripidis and His Tragedies From Bcn With Love"

? ????p?d?? Saµp?t?? e??a? µ????? µ?a µ??ad??? pe??pt?s? ?????a µ??s???? p?? d?a st? e??te????. Ge??????e st?? ????a, sp??dase ??as??? p???? ?a? ??af?st??? ?a? ap? t? 2004 d?aµ??e? µ???µa st?? ?spa??a, ?p?? s?µµet??e? e?e??? st?? a?e???t?t? indie – pop s???? t?? ?a??e?????! ?a?a?t?????, e??e?????, ???p???, ?µ??f?? ?a? p??? ap? ??a ?a???te?????? f?s??. ??se? f???? pe???? ta ß??d?a µ?? st?? ?p?????st? d???e???ta? ?a? ????asµ??? p???? s??ft?µa?…??e????µa? ?a?? µ??s??? ??a ?a s??e??s?! ????p?d?? e??a? ? µ?? p??t? ep?????, µe indie pop baroque! ?, ?a? a? p??? p??? t?? ß??s?? st? Facebook ?a? chattaroume! ??e?te t?? ?? ese?? st? Be Athens and enjoyyy!
??? ß???st??e? st?? x??? t?? µ??s?????
?? ???e?? µ?? p??ta ?????a? p??? µ??s??? ?a? ep?s?? ??a ta pa?d?? t?? f???? t??? ?pa??a? p???? ? ?????a ?a? µ???sta ?d??a? a?t?s??d?e? s??a???e? st?? s???e?t??se?? ?a? sta ?e?????a. ?p? ?a?a?? ???e?a ?a? µ?µ?t?sµ?, apa?t?sa ?a a???s? ?? e?? µa??µata p?????. ??? p??t? ???µ? de? e??aµe p???? st? sp?t? ?a? e??a ?a? µ?a das???a ???? a?at??????, ap????te?t??a ?a? pa?a???? ?a ta pa?at?s?. ??t???? ?? ???e?? µ?? µ?? ?ta?a? ??a ?e?µa se ???????? est?at???? ?a? ??a ß?ß??? ??a t?? ???a (pe????sa t?te t?? ???e??/?ap????? µ?? pe???d?) e?? pe????sa t?? e?et?se?? ?a? ????????a. ?a ep?µe?a ?????a a????saµe p???? ?a? e??a t?? t??? ?a ???? µa??µata µe µ?a e?p???t??? ?a????t??a, t?? ????? ?e?µ???, ? ?p??a µe e??e sa? pa?d? t??. St?? ef?ße?a ???a se epaf? ?a? µe t?? ??? ?a? p?p µ??s??? ?a? s??? s??? ????sa ?a ???f? ta d??? µ?? t?a???d?a. ?f?? ??????f?sa d?af??a demos µe f????? se ????a ?a? ?a??e????, ????sa ?a pa??? p??ta µ???? µ??, µet? µe f?????, s??? s??? d?µ?????????e a?t? t? project p?? ???eta? Evripidis and his Tragedies ?a? ta p???µata p??a? t? d??µ? t???.
???a e??a? ? p?a?µat??? s?? ?ata?????
??µa? ap? t?? ????a, p??asa ta pa?d??? µ?? ?????a a??µesa st? ?ea ?a???d??a, ?a? t? t? ??a F??ad??fe?a ?a? t?? ef?ße?a µ?? st? ?a????a. ? ???????e?a t?? pat??a µ?? ?at??eta? ap? t?? ?e??p????s? ?a? ? ???????e?a t?? µ?t??a? µ?? ap? t?? ??sta?t????p??? ?a? t? ????? ?s?a.
???? e??a? t? competitive advantage tou Evripidi Sabati?
?s?? t? t? µp??? ?a ap?d?s? ???ta?? t? t?a???d?a µ?? e?te µ???? µ?? st? p???? e?te µe s?????t?µa 10 at?µ?? ?a? ?a p??sf??? µ?a e?te???? d?af??et??? eµpe???a st? a???at???? ????? ?µ?? ?a ?a?e? ? ??s?a ? ?a p?s? se ?pe?ap???ste?se??.
?? ???? pa????? ?? f???? st? ??? s?? ?a? t?? µ??s??? s???
?e??st??. ?e? ???? t? ?a ??a?a ????? a?t???. ??t?? ap? f????, p????? ap? a?t??? e??a? ?a? s??e???te? se d??f????? t?µe?? ?a? p??ta µe eµ???????? st?? d?s???e? st??µ?? p?? ???? ?a ta pa?at?s? ??a. ??? ?a?????? ?f???? ????? ?a? ?µp?e?s?.
?e p???? ?a s??e??a??s????
? ??sta e??a? at??e??t?. Ta µ?? ??ese p??? ?a ???? ??a ?t???t? µe t?? Jens Lekman ? µe t?? Amelia Flecher t?? Heavenly.
??d??? µ??s?????
????? ?at??d????, Brian Wilson, Stephin Meritt, Phil Spector, Ray Davies, Scott Walker, Kate Bush, Edwyn Collins, Nico, Marianne Faithfull, Marc Almond, Cole Porter, J.S.Bach, G.F.Haendel, L.V .Beethoven, W.A.Mozart, Frederic Chopin, Claude Debussy, a??? µ?a ate?e??t? ??sta.
G?at? ?a??e???? ?a? ‘??? ?e??????, ??a pa??de??µa?
?e? µ???? ?e?µa????, ape?????µa? t? ????, a?ap? t? ?es??e??. ?? ??µ??e?? ß?ßa?a p?? de? ??? ???se? p????? f???? t?? pe??asµ? ?a f??? ?a? ?a p?? se ???? p??? a??? ??? ??t? µe ??at?e?, µ?a ? ???ta?, µ?a ?? f????, µ?a t? d?aµe??sµ? µe µe ??a t? ß????, µ?a t? s?????t?µa µ??…?s?? te???a ?a ?ta? ??aft? ?a µe??? st? ?a??e????.
?? de? ?s??? µ??s????,s????t??,e?µ??e?t??, ??e?? s?efte? t? ?a s?? ta???a?e?
??ste?? p?? ?a µ?? ta???a?e ?a ???? ??t? p?? ?a ??e? s??s? µe t? ?????µ?, s????af?a?, d?µ?s?????f??, se?a??????f??. ??? ?d? a????se? ta d??t?a µ?? st??? d?? p??t??? t?µe?? , ??? e?d?se? ??a ß?ß??? sta ?spa???? µe t?t?? “El Calamor y otros mitos de la intimidad”p?? t??a t? µetaf???? ?a? sta ???????? ?a? ep?s?? ??? ????e? a??et?? f???? ??a ?spa???? ?a? ???????? pe???d??? ?a? ?st?se??de?. ?a???te?a ??µ??a ?t? µ?? ta???a?e ?a e?µa? e????????f?? ea? ?a? t? d???µasa ?a? t? pa??t?sa p??? ?a???, ?s?? t? ?a?ap??s? s??t?µa. ?p?s?? ??? t?? a?s??s? p?? ?a µ?? ta???a?e ?a e?µa? f?t????f?? ? sta p?? t?e??? µ?? ??e??a a? ?a? ??a t?? ??a de µe ß??p? ?a d???µ??? ??t? t?t???. ??t? de? ???e?? ß?ßa?a…
?? ?pe?a?ap?? st?? ????a?
??? ?????e?e?? µ??, t??? f????? µ??, t? pat???? µ??, t? fa??t?, ta ?e???? s??eµ?, t?? ????a, ta ??af??t??a ?a? t??? e??p???µ????? a??a?????????? ??????, t?? pa?a?µ?a?? p???? ???te?a t?? ??????? ?a? t?? ?e?aµe????, t??? ??f???, ta ?????pa?µ??a ?????e?a, ta µpa?a??a p??t?a st?? ?ap??, t??? f??????? p?? µ?s??µ??????? t???p?ta ?a? ?????t??? ??µ?, t?s ß??µ??e? eµp?????? st???, t? ????s?????µ, t?? ???e??, ta ?e???ass??? ?t???a, t?? aµ?t??te? ??te?, ta ß??a?t??? e????s???a, t? ??µ??? t?? ?e??a?a,t?? pa?a??a??, ta a????t??a t?s ??f?s?a?, t?? ??????a, ?t? ?????? ??p?, t?? ??????, ta s?a????a, ta pa?????a ?a? t?? p?ate?e? ?p?? ?a??e?t?st??a, µ???sa, ??p??sa, ???asa, ???a?a, pa?ap?t?sa, e??????????a.
?? ßa???sa? st?? ????a? - be-athens.gr


"Evripidis And His Tragedies EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES"

Evripidis Sabatis estrena finalmente sus tragedias –y de paso, se convierte en la primera referencia estatal de Touch Me Records (enhorabuena)– con un disco de debut que intenta condensar en poco más de una hora su universo referencial prácticamente inabarcable. Partiendo de sus composiciones a piano y voz, Sabatis se ha sabido acompañar de violines, palmas –puntualmente también de guitarras, saxos e incluso de un mellotron en “I Want To Be There”– pero sobre todo de voces, voces y más voces que con sus armonías y juegos se nos llevan a las producciones inflamables del Phil Spector de los sesenta, a los Beach Boys (“It’s June Again”), al doo-wop y muy especialmente a los girl-groups, a los cuales homenajea en “Ru Ru I’d Love To”. El Stephin Merritt de los Future Bible Heroes se hace presente en la efectividad melódica de “Straydog” y en “Transylvania”, más que recordarnos a la obvia referencia del conde Drácula creemos que el romanticismo con broma final se asemeja más a “El baile de los vampiros” (Roman Polanski, 1968) y al entrometido Rüdiger de Angela Sommer-Bodenburg, mundialmente famoso gracias a las ya dieciocho novelas de la saga de “El pequeño vampiro”. Evripidis: un debut barroco, fresco y a ratos bastante inspirado. - mondosonoro.com


"Evripidis And His Tragedies EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES"

Evripidis Sabatis estrena finalmente sus tragedias –y de paso, se convierte en la primera referencia estatal de Touch Me Records (enhorabuena)– con un disco de debut que intenta condensar en poco más de una hora su universo referencial prácticamente inabarcable. Partiendo de sus composiciones a piano y voz, Sabatis se ha sabido acompañar de violines, palmas –puntualmente también de guitarras, saxos e incluso de un mellotron en “I Want To Be There”– pero sobre todo de voces, voces y más voces que con sus armonías y juegos se nos llevan a las producciones inflamables del Phil Spector de los sesenta, a los Beach Boys (“It’s June Again”), al doo-wop y muy especialmente a los girl-groups, a los cuales homenajea en “Ru Ru I’d Love To”. El Stephin Merritt de los Future Bible Heroes se hace presente en la efectividad melódica de “Straydog” y en “Transylvania”, más que recordarnos a la obvia referencia del conde Drácula creemos que el romanticismo con broma final se asemeja más a “El baile de los vampiros” (Roman Polanski, 1968) y al entrometido Rüdiger de Angela Sommer-Bodenburg, mundialmente famoso gracias a las ya dieciocho novelas de la saga de “El pequeño vampiro”. Evripidis: un debut barroco, fresco y a ratos bastante inspirado. - mondosonoro.com


"Evripidis and his Tragedies: "La experiencia da un tinte mágico a la voz""

El joven griego y su piano, en compañía de su banda de amigos, han parido un debut de altura. Desde la independencia barcelonesa pero con ganas de hacerse oír en el mundo llega a tus oídos el excelso pop melodramático de Evripidis and his Tragedies.
Ya deberías conocer las líneas básicas de su historia. Griego de Atenas emigrado con buen ángel a una Barcelona que tardó poco en aceptarle entre su casta más noctámbula y creativa, Evripidis Sabatis debutaba el pasado mes de marzo en compañía de su cohorte de coristas y músicos amigos de la mano del pequeño sello barcelonés Touch Me Records con un disco que a pesar de la escasez de recursos se muestra elaborado y ambicioso a la vez que espontáneo, cargado de un pop melodramático que bebe de aguas viejas (The Beach Boys, Phil Spector y los ‘girl groups’ de los sesenta) y nuevas (The Magnetic Fields, The Gothic Archies, Regina Spektor) para acabar mostrando distintas caras, contagiando distintos humores.

Mientras se empieza a correr la voz de su talento por ahí fuera (el disco está recibiendo elogiosas reseñas en Francia, Grecia o U.S.A., donde L.D. Beghtol, cabeza visible de LD & The New Criticism le dedicaba recientemente bonitas palabras en un medio tan popular como el Village Voice neoyorquino), en las próximas semanas de esta borrascosa primavera volverás a tener la oportunidad de ver a Evrípidis and his Tragedies defendiendo su inspirado debut en directo. Las fechas, las que lees a continuación:

23/06 Madrid – Nasti

30/06 Vilanova i la Geltrú (Barcelona) – Faraday Festival

08/07 Madrid – La Casa Encendida (12:00 h)

El azar hizo que hace ya algunas semanas pudiéramos estar conversando largo y tendido con un encantador Evripidis al abrigo de un coqueto café berlinés. Esto es lo que nos contó.

Como para mucha gente aún eres un artista nuevo y un tanto exótico, por aquello de tu procedencia, querríamos que nos contaras un poco tu historia, vamos a decir, de infancia. ¿Cómo era tu vida en Grecia cuando eras pequeño? ¿Cómo entras en contacto con el mundo de la música clásica?

Mi infancia fue muy normal... (risas). Con mi hermanita y mis padres, y todo muy cómodo. Mis padres tenían muchos amigos que su niños tocaban el piano y yo tenía envidia (risas).

¿Es habitual en Grecia que los niños a ciertas edades se inicien en el estudio de algún instrumento, que estudien música?

No, no, para nada. No es como en Escandinavia, que todos los niños hacen música en el colegio, no, pero en mi entorno, en el entorno de los amigos de mis padres, todos los niños hacían piano... Básicamente hacían piano, y había algunos pocos que hacían guitarra. De esos, muy pocos siguieron hasta el final. De hecho yo y otra chica, de todos aquellos que empezamos, fuimos los únicos que acabamos la carrera. Pero así empezó todo. Ellos eran más mayores, yo siempre tuve envidia de ellos, y nada... Empecé a decir en casa, “quiero aprender el piano”, “quiero aprender el piano”, hasta que me pusieron a hacer clases.

¿Entonces fue cosa tuya desde el principio? ¿Lo pediste? ¿No entras en esa estadística de tantos y tantos niños que empiezan a estudiar un instrumento por empeño de sus padres, sin tener en cuenta los deseos o aptitudes del hijo?

Sí, sí, sí. Fui yo quien se empeñó, totalmente. En el primer año lo quise dejar porque tenía una profesora que me daba miedo (risas), pero la segunda que tuve era muy buena, muy simpática y luego tuve una tercera profesora que me duró durante doce años... o diez... ¡Muchos!. Era como mi segunda mamá.

¿Y te resultaba fácil compatibilizarlo con tu vida “no musical”? Porque imagino que a partir de cierto nivel es una formación bastante exigente que te obligaría a dedicarle muchas horas... ¿Sentías que te quitaba tiempo de hacer otras cosas?


En la adolescencia sí que me costó, mucho. Porque además era muy uncool aprender el piano. Era como muy cosa de nerd, y no me gustaba. Pensé en dejarlo millones de veces, pero siempre me decían, “¿No es una pena dejarlo ahora?”. Y al final siempre pensaba que igual sí que era una pena y seguía, seguía, seguía, seguía... Lo que pasa es que el piano siempre lo tenía muy apartado de lo demás que hacía. Estaba muy apartado de la música que en realidad me gustaba escuchar, estaba muy alejado de mis amigos, de todo... Aunque sí que tenía muchos amigos que hacían piano también... Pero yo de mis amigos, amigos, buenos amigos, digamos que yo fui el único que acabé piano, el único que lo llevé hasta el final.

¿Podríamos decir entonces que tú formación académica con el piano y tu educación emocional alrededor del mundo del pop transcurren de forma paralela y sin apenas contacto?

Mi descubrimiento del pop se produjo mucho más tarde. Vino a los catorce años o así. Yo antes escuchaba sólo música clásica porque... En mí casa no se escuchaba música pop, mis padres escuchaban otro tipo de música, clásica y cosas así... No sé cuál sería el equivalente en España... Supongo que todos estos cantautores as - musica.heineken.es


"Evripidis and his Tragedies: "La experiencia da un tinte mágico a la voz""

El joven griego y su piano, en compañía de su banda de amigos, han parido un debut de altura. Desde la independencia barcelonesa pero con ganas de hacerse oír en el mundo llega a tus oídos el excelso pop melodramático de Evripidis and his Tragedies.
Ya deberías conocer las líneas básicas de su historia. Griego de Atenas emigrado con buen ángel a una Barcelona que tardó poco en aceptarle entre su casta más noctámbula y creativa, Evripidis Sabatis debutaba el pasado mes de marzo en compañía de su cohorte de coristas y músicos amigos de la mano del pequeño sello barcelonés Touch Me Records con un disco que a pesar de la escasez de recursos se muestra elaborado y ambicioso a la vez que espontáneo, cargado de un pop melodramático que bebe de aguas viejas (The Beach Boys, Phil Spector y los ‘girl groups’ de los sesenta) y nuevas (The Magnetic Fields, The Gothic Archies, Regina Spektor) para acabar mostrando distintas caras, contagiando distintos humores.

Mientras se empieza a correr la voz de su talento por ahí fuera (el disco está recibiendo elogiosas reseñas en Francia, Grecia o U.S.A., donde L.D. Beghtol, cabeza visible de LD & The New Criticism le dedicaba recientemente bonitas palabras en un medio tan popular como el Village Voice neoyorquino), en las próximas semanas de esta borrascosa primavera volverás a tener la oportunidad de ver a Evrípidis and his Tragedies defendiendo su inspirado debut en directo. Las fechas, las que lees a continuación:

23/06 Madrid – Nasti

30/06 Vilanova i la Geltrú (Barcelona) – Faraday Festival

08/07 Madrid – La Casa Encendida (12:00 h)

El azar hizo que hace ya algunas semanas pudiéramos estar conversando largo y tendido con un encantador Evripidis al abrigo de un coqueto café berlinés. Esto es lo que nos contó.

Como para mucha gente aún eres un artista nuevo y un tanto exótico, por aquello de tu procedencia, querríamos que nos contaras un poco tu historia, vamos a decir, de infancia. ¿Cómo era tu vida en Grecia cuando eras pequeño? ¿Cómo entras en contacto con el mundo de la música clásica?

Mi infancia fue muy normal... (risas). Con mi hermanita y mis padres, y todo muy cómodo. Mis padres tenían muchos amigos que su niños tocaban el piano y yo tenía envidia (risas).

¿Es habitual en Grecia que los niños a ciertas edades se inicien en el estudio de algún instrumento, que estudien música?

No, no, para nada. No es como en Escandinavia, que todos los niños hacen música en el colegio, no, pero en mi entorno, en el entorno de los amigos de mis padres, todos los niños hacían piano... Básicamente hacían piano, y había algunos pocos que hacían guitarra. De esos, muy pocos siguieron hasta el final. De hecho yo y otra chica, de todos aquellos que empezamos, fuimos los únicos que acabamos la carrera. Pero así empezó todo. Ellos eran más mayores, yo siempre tuve envidia de ellos, y nada... Empecé a decir en casa, “quiero aprender el piano”, “quiero aprender el piano”, hasta que me pusieron a hacer clases.

¿Entonces fue cosa tuya desde el principio? ¿Lo pediste? ¿No entras en esa estadística de tantos y tantos niños que empiezan a estudiar un instrumento por empeño de sus padres, sin tener en cuenta los deseos o aptitudes del hijo?

Sí, sí, sí. Fui yo quien se empeñó, totalmente. En el primer año lo quise dejar porque tenía una profesora que me daba miedo (risas), pero la segunda que tuve era muy buena, muy simpática y luego tuve una tercera profesora que me duró durante doce años... o diez... ¡Muchos!. Era como mi segunda mamá.

¿Y te resultaba fácil compatibilizarlo con tu vida “no musical”? Porque imagino que a partir de cierto nivel es una formación bastante exigente que te obligaría a dedicarle muchas horas... ¿Sentías que te quitaba tiempo de hacer otras cosas?


En la adolescencia sí que me costó, mucho. Porque además era muy uncool aprender el piano. Era como muy cosa de nerd, y no me gustaba. Pensé en dejarlo millones de veces, pero siempre me decían, “¿No es una pena dejarlo ahora?”. Y al final siempre pensaba que igual sí que era una pena y seguía, seguía, seguía, seguía... Lo que pasa es que el piano siempre lo tenía muy apartado de lo demás que hacía. Estaba muy apartado de la música que en realidad me gustaba escuchar, estaba muy alejado de mis amigos, de todo... Aunque sí que tenía muchos amigos que hacían piano también... Pero yo de mis amigos, amigos, buenos amigos, digamos que yo fui el único que acabé piano, el único que lo llevé hasta el final.

¿Podríamos decir entonces que tú formación académica con el piano y tu educación emocional alrededor del mundo del pop transcurren de forma paralela y sin apenas contacto?

Mi descubrimiento del pop se produjo mucho más tarde. Vino a los catorce años o así. Yo antes escuchaba sólo música clásica porque... En mí casa no se escuchaba música pop, mis padres escuchaban otro tipo de música, clásica y cosas así... No sé cuál sería el equivalente en España... Supongo que todos estos cantautores as - musica.heineken.es


"Las mejores canciones de 2011"

8. Before It’s Over, Evripidis and His Tragedies

Ha costado pero por fin se ha publicado el segundo disco de Evripidis and His Tragedies. Se ha hecho en el nuevo sello Snap! Clap!, Y la espera ha valido la pena. El griego residente en Barcelona hace de ‘Healthy Dose Of Pain’ una nueva ración de armonías pop, piano y arreglos perfectos. Hemos elegido ‘Before It’ s Over ‘pero hubiéramos podido elegir muchas más, porque Evripidis ha vuelto a hacer un gran disco. - seriebcn.net


"Las mejores canciones de 2011"

8. Before It’s Over, Evripidis and His Tragedies

Ha costado pero por fin se ha publicado el segundo disco de Evripidis and His Tragedies. Se ha hecho en el nuevo sello Snap! Clap!, Y la espera ha valido la pena. El griego residente en Barcelona hace de ‘Healthy Dose Of Pain’ una nueva ración de armonías pop, piano y arreglos perfectos. Hemos elegido ‘Before It’ s Over ‘pero hubiéramos podido elegir muchas más, porque Evripidis ha vuelto a hacer un gran disco. - seriebcn.net


"Lo Mejor de 2011 para Half Nelson"

Mejores discos.
Numero 7: Evripidis and his Tragedies – A Healthy Dose of Pain - www.scannerfm.com


"Lo Mejor de 2011 para Half Nelson"

Mejores discos.
Numero 7: Evripidis and his Tragedies – A Healthy Dose of Pain - www.scannerfm.com


"Barcellona"

Iniziato come progetto personale di Evripidis Sabatis, pianista ed illustratore originario di Atene, Evripidis and his Tragedies è diventato con l’ultima uscita A Healthy Dose Of Pain una vera e propria orchestra indiefolk.

Tutto prende il via con una lunga serie di concerti tenuti da Evripidis in giro per Barcellona (le location sono le più svariate: piccolissimi bar di periferia, nightclub, teatri abbandonati...), che gli danno notorietà a tal punto da farlo arrivare addirittura al Primavera Sound Festival e lo portano a suonare in giro per il mondo (New York, Berlino, Londra, Atene, Parigi).

Durante questo percorso, allaccia importanti rapporti di collaborazione col fior fiore della scena indipendente di Barcellona. Questo gli permette di trasformare il suo progetto solista in un’orchestra che si avvale di un numero di membri che va da un minimo di 8 a oltre 20. Sul suo profilo Facebook, la stessa orchestra si chiede: Come definire la nostra musica? Una risposta non riescono a darla, perché le influenze sono tante e diversissime fra loro (Belle&Sebastian, Kate Bush, Bach, le Shangri-Las) e l’apporto di così tanti musicisti rende sfuggevole ogni etichetta.
- indietravel.radio.blogspot.com


"Barcellona"

Iniziato come progetto personale di Evripidis Sabatis, pianista ed illustratore originario di Atene, Evripidis and his Tragedies è diventato con l’ultima uscita A Healthy Dose Of Pain una vera e propria orchestra indiefolk.

Tutto prende il via con una lunga serie di concerti tenuti da Evripidis in giro per Barcellona (le location sono le più svariate: piccolissimi bar di periferia, nightclub, teatri abbandonati...), che gli danno notorietà a tal punto da farlo arrivare addirittura al Primavera Sound Festival e lo portano a suonare in giro per il mondo (New York, Berlino, Londra, Atene, Parigi).

Durante questo percorso, allaccia importanti rapporti di collaborazione col fior fiore della scena indipendente di Barcellona. Questo gli permette di trasformare il suo progetto solista in un’orchestra che si avvale di un numero di membri che va da un minimo di 8 a oltre 20. Sul suo profilo Facebook, la stessa orchestra si chiede: Come definire la nostra musica? Una risposta non riescono a darla, perché le influenze sono tante e diversissime fra loro (Belle&Sebastian, Kate Bush, Bach, le Shangri-Las) e l’apporto di così tanti musicisti rende sfuggevole ogni etichetta.
- indietravel.radio.blogspot.com


"Mejores discos nacionales"

"la dulzura en el pop es algo que puede resultar cansino si no se lleva con la medida justa. afortunadamente evripidis sabatis ha sabido darle el toque adecuado y por eso le ha salido un trabajo de notable alto como es este a healthy dose of pain. canciones preciosas que le alegran el día a cualquiera en un disco que si hubiera sido hecho en inglaterra, tendría más del triple de repercusión. " - lanadadora.blogspot.com


"Evripidis and his Tragedies - Evripidis and his Tragedies"

Evripidis Sabatis es un griego que vive en Barcelona aunque, a juzgar por su música, bien podría ser un danés que vive en Londres. Porque Evripidis And His Tragedies es un disco de marcada inspiración anglosajona que permanece impermeable a cualquier aroma mediterráneo para mantener el punto de mira apuntando al otro lado del atlántico.

Sabatis ha compuesto todos los temas al piano y, tras un proceso de selección natural de músicos, ha acabado envuelto por una abultada banda, que en disco asciende a once componentes, donde las teclas y la voz de Evripidis conviven con la abundancia de coros femeninos, violines, xilófonos, melódicas y palmas. El álbum posee un sonido homogéneo pero las intenciones y los estados de ánimo varían a cada canción. La teatralidad melodramática de temas como “Transylvanya” o “Antarctica” remite al barroquismo de Final Fantasy o la elegante afectación de Rufus Wainwright, pero también hay lugar para la sofisticación de Burt Bacharach en “Straydog”, la soleada candidez de las girl groups de Phil Spector en “Ru Ru I’d Love You”, las armonías vocales de Brian Wilson en “...’Cause I Shall Rise Again” o el oscuro musical de Danny Elfman en “Some Nights Are Sleepless”.

En una de esas benditas contradicciones que emparentan a Evripidis Sabatis con otros estetas de andar por casa como los Magnetic Fields de Stephin Merritt, este es un disco de debut ambicioso en cuanto a estructuras e instrumentación pero grabado en directo contando solamente con cinco días de estudio. Esto le confiere al álbum un cierto aire de amateurismo donde la formación clásica de pianista contrasta con la urgencia del pop en un trabajo que se cierra con un tema en griego y que supone todo un rara avis en el panorama nacional y una de las más gratas sorpresas de la temporada. - muzicalia.com


"Evripidis Sabatis, griego y nostálgico (nostos=regreso, algos=dolor)"

Soy Evripidis Sabatis, nací en Atenas y vivo en Barcelona desde hace casi 8 años. Soy músico y dibujante pero también pincho discos y últimamente he jugado a ser escritor. Estudié piano, diseño grafico, ilustración y dirección de arte, entre otras cosas.

Desde pequeño dibujaba y tocaba el piano pensando que era sólo un juego, un pasatiempo o una manera de expresar todo lo que no sabía explicar de otra manera. Pasé muchos años perdiendo el tiempo o viviendo la vida, según el punto de vista de cada uno, pero al trasladarme a Barcelona, en 2004, empecé a hacer cosas por mi cuenta y a colaborar con otros artistas, en el ámbito de la música y el dibujo.

Hace unos años formé Evripidis and his Tragedies, un proyecto personal de música que pronto se convirtió en una especie de grupo de músicos mutante, abierto siempre a nuevas colaboraciones. Es un vehículo para dar forma a las canciones que vagabundeaban por mi cabeza y me quitaban el sueño durante las noches, pero también una excusa para pasar tiempo con mis amigos, ensayando, haciendo conciertos, yéndonos de gira, peleándonos, viviendo algo en común. Juntos publicamos nuestro primer disco en 2007 en Touchme Records. Después hicimos música para el ciclo de vídeos de David Bestué llamado “Historia de la espuma”; la banda sonora del corto de Jordi Cussó “Hombre caminando”; varios temas sueltos (dos de ellos se publicaron en el disco de Minimúsica “Els Transports” y hace poco acabamos nuestro segundo disco “A Healthy Dose of Pain”. La naturaleza dinámica del proyecto hace que éste tome diversas formas dependiendo de la sala, las circunstancias y la manera en que los planetas se alineen o la dirección en la que sople el viento. Evripidis and his Tragedies es el show de una persona -yo- o una multitud de músicos que ha actuado en varios sitios, desde bares pequeños hasta discotecas, desde galerías de arte hasta boutiques, desde festivales internacionales (Primavera Sound, Primavera Club, Faraday y Plaça Odissea en Barcelona, Synch en Atenas, Petit Comitée en Mallorca…) hasta pisos abandonados, teatros, tejados, tiendas de discos o desfiles de moda. Este sincero proyecto ha sido calurosamente recibido en Barcelona, Madrid, Atenas, París, Berlín, Londres, New York y muchas otras ciudades.

La música de Evripidis and his Tragedies es música pop basada en las melodías de piano, a veces soleada a veces oscura, llena de armonías vocales, arreglos de violín, saxo y otros varios instrumentos. La pregunta es ¿a qué suena? o ¿qué tipo de música es? Con influencias de artistas tan diversos como The Beach Boys, grupos de chicas de los 60´s como The Shirelles y The Shangri-Las, Jonathan Richman, Belle & Sebastian, The Magnetic Fields, Scott Walker, Kate Bush o J.S.Bach, por sólo nombrar algunas, este proyecto escapa de las definiciones.

Aparte de mi música, siempre encontraba una vía de escape en el dibujo. A partir de 2009 empecé a dibujar más y expuse individual y colectivamente en Atenas, Barcelona y Madrid. Acabo de publicar un libro titulado “El Calamor y otros mitos de la intimidad” en la editorial Morsa. Es una colección de dibujos, textos en castellano y letras de mis canciones en inglés que se entrelazan contando una historia de lugares comunes y perdidos entre amantes, anécdotas de la infancia e historias de animales graciosos pero no siempre tan inocentes.

Detrás de todo lo que hago supongo que hay una intención de comunicarme con el resto de la gente de una manera más intuitiva y menos directa, y a la vez una necesidad de “recuperar el tiempo perdido”, hacer que personas, momentos y hechos del pasado vuelvan a vivir dentro de mis obras. Siempre me tambaleo entre un humor negro y un romanticismo desesperanzador, con temas recurrentes como los amantes que se separan, los maremotos, los dientes que se caen, el amor no correspondido, las noches de borrachera, los suicidios comerciales, las aceras sucias, los besos en la boca, las largas y perezosas vacaciones de verano en las islas griegas, el sexo patoso en tiendas de campaña, la promiscuidad, las noches que dan miedo, los fantasmas, los amaneceres y los domingos por la mañana, los recuerdos del amor y las invitaciones a fiestas de adolescentes, todas esas cosas que ya no están aquí y sólo han dejado una herida. La palabra nostalgia, al fin y al cabo, es griega, ¿no?


Para escapar de todos estos tonos crepusculares y melancólicos, mi faceta más nocturna, frívola y divertida ha encontrado su salida desde hace muchos años en mi sesiones de dj o más bien pinchadiscos (no tengo ni la menor idea de mezclar) en varios lugares. Últimamente, bajo el nombre de Evripidis and his Tragedies Jukebox estoy amenizando las noches en el Pop Bar de Razzmatazz, La (2) de Nitsa, el Moog, La Penúltima, Las Guindas, El Cassette Bar, el 7 Sins (donde organizo una fiesta semanal llamada He´s a Rebel!) y en el Nasti de Madrid. Suelo pinchar lo que me sugiere el día entre un larga lista de indie pop, twee, electropop, new w - smokingrolls.com


"Evripidis Sabatis, griego y nostálgico (nostos=regreso, algos=dolor)"

Soy Evripidis Sabatis, nací en Atenas y vivo en Barcelona desde hace casi 8 años. Soy músico y dibujante pero también pincho discos y últimamente he jugado a ser escritor. Estudié piano, diseño grafico, ilustración y dirección de arte, entre otras cosas.

Desde pequeño dibujaba y tocaba el piano pensando que era sólo un juego, un pasatiempo o una manera de expresar todo lo que no sabía explicar de otra manera. Pasé muchos años perdiendo el tiempo o viviendo la vida, según el punto de vista de cada uno, pero al trasladarme a Barcelona, en 2004, empecé a hacer cosas por mi cuenta y a colaborar con otros artistas, en el ámbito de la música y el dibujo.

Hace unos años formé Evripidis and his Tragedies, un proyecto personal de música que pronto se convirtió en una especie de grupo de músicos mutante, abierto siempre a nuevas colaboraciones. Es un vehículo para dar forma a las canciones que vagabundeaban por mi cabeza y me quitaban el sueño durante las noches, pero también una excusa para pasar tiempo con mis amigos, ensayando, haciendo conciertos, yéndonos de gira, peleándonos, viviendo algo en común. Juntos publicamos nuestro primer disco en 2007 en Touchme Records. Después hicimos música para el ciclo de vídeos de David Bestué llamado “Historia de la espuma”; la banda sonora del corto de Jordi Cussó “Hombre caminando”; varios temas sueltos (dos de ellos se publicaron en el disco de Minimúsica “Els Transports” y hace poco acabamos nuestro segundo disco “A Healthy Dose of Pain”. La naturaleza dinámica del proyecto hace que éste tome diversas formas dependiendo de la sala, las circunstancias y la manera en que los planetas se alineen o la dirección en la que sople el viento. Evripidis and his Tragedies es el show de una persona -yo- o una multitud de músicos que ha actuado en varios sitios, desde bares pequeños hasta discotecas, desde galerías de arte hasta boutiques, desde festivales internacionales (Primavera Sound, Primavera Club, Faraday y Plaça Odissea en Barcelona, Synch en Atenas, Petit Comitée en Mallorca…) hasta pisos abandonados, teatros, tejados, tiendas de discos o desfiles de moda. Este sincero proyecto ha sido calurosamente recibido en Barcelona, Madrid, Atenas, París, Berlín, Londres, New York y muchas otras ciudades.

La música de Evripidis and his Tragedies es música pop basada en las melodías de piano, a veces soleada a veces oscura, llena de armonías vocales, arreglos de violín, saxo y otros varios instrumentos. La pregunta es ¿a qué suena? o ¿qué tipo de música es? Con influencias de artistas tan diversos como The Beach Boys, grupos de chicas de los 60´s como The Shirelles y The Shangri-Las, Jonathan Richman, Belle & Sebastian, The Magnetic Fields, Scott Walker, Kate Bush o J.S.Bach, por sólo nombrar algunas, este proyecto escapa de las definiciones.

Aparte de mi música, siempre encontraba una vía de escape en el dibujo. A partir de 2009 empecé a dibujar más y expuse individual y colectivamente en Atenas, Barcelona y Madrid. Acabo de publicar un libro titulado “El Calamor y otros mitos de la intimidad” en la editorial Morsa. Es una colección de dibujos, textos en castellano y letras de mis canciones en inglés que se entrelazan contando una historia de lugares comunes y perdidos entre amantes, anécdotas de la infancia e historias de animales graciosos pero no siempre tan inocentes.

Detrás de todo lo que hago supongo que hay una intención de comunicarme con el resto de la gente de una manera más intuitiva y menos directa, y a la vez una necesidad de “recuperar el tiempo perdido”, hacer que personas, momentos y hechos del pasado vuelvan a vivir dentro de mis obras. Siempre me tambaleo entre un humor negro y un romanticismo desesperanzador, con temas recurrentes como los amantes que se separan, los maremotos, los dientes que se caen, el amor no correspondido, las noches de borrachera, los suicidios comerciales, las aceras sucias, los besos en la boca, las largas y perezosas vacaciones de verano en las islas griegas, el sexo patoso en tiendas de campaña, la promiscuidad, las noches que dan miedo, los fantasmas, los amaneceres y los domingos por la mañana, los recuerdos del amor y las invitaciones a fiestas de adolescentes, todas esas cosas que ya no están aquí y sólo han dejado una herida. La palabra nostalgia, al fin y al cabo, es griega, ¿no?


Para escapar de todos estos tonos crepusculares y melancólicos, mi faceta más nocturna, frívola y divertida ha encontrado su salida desde hace muchos años en mi sesiones de dj o más bien pinchadiscos (no tengo ni la menor idea de mezclar) en varios lugares. Últimamente, bajo el nombre de Evripidis and his Tragedies Jukebox estoy amenizando las noches en el Pop Bar de Razzmatazz, La (2) de Nitsa, el Moog, La Penúltima, Las Guindas, El Cassette Bar, el 7 Sins (donde organizo una fiesta semanal llamada He´s a Rebel!) y en el Nasti de Madrid. Suelo pinchar lo que me sugiere el día entre un larga lista de indie pop, twee, electropop, new w - smokingrolls.com


"Evripidis and his Tragedies-A Healthy Dose of Pain"

Evripidis and his Tragedies is a Barcelona based band releasing a new album called “A Healthy Dose of Pain” on September 2011. This is a work of piano driven pop, sometimes sunny and sometimes melancholic, filled with vocal harmonies, orchestral arrangements, dark humor and hopeless romanticism. - jimdoindierockmusic,tumblr.com


"Evripidis and his Tragedies avanzan su nuevo álbum"

EEl grupo comandado por el griego afincado en Barcelona Evripidis Sabatis publicará su segundo álbum, titulado ‘A Healthy Dose Of Pain’, el próximo mes de septiembre. Tras cuatro años desde la publicación de su debut homónimo el pianista ha ido sumando a su ya numeroso combo de pop orquestal a otro nuevo montón de músicos de diferentes bandas de la escena catalana, entre los que se cuentan miembros de Extraperlo, Veracruz, Le Pianc, Abrevadero e Internet 2.
Tres de esas canciones pueden ser descargadas y escuchadas ya en su Bandcamp junto a ‘All Those Summer Parties’, una canción registrada en 2009 en compañía de Juanjo Alba y que fue el germen de esta nueva grabación. Entre ellas destaca su primer intento musical con el castellano en ‘Este verano (pensé que te había perdido para siempre)’, que tiene ciertos toques de afro-pop y que nos recuerda vagamente al bueno de Jens Lekman.
- jenesaispop.com


"??a? ?????a? St? ?a??e???? ?sa ??e? µ??e? ? ??? st?? ????p?d? Saµp?t?."

?a? de? ta ??e? t?a???d?se? a??µa.

? f?ß?? ?t? ??t? µp??e? ?a p?e? st?aß?, e??a? ßas??? st???e?? t?? a???t???? µ?? ?a?a?t??a ?a? ap? ?t? ???eta?, s?????sµ??? st??? pe??ss?te???? p?? ????? ?e????e? t?? te?e?ta?e? µ??e? t?? ?????st??. ?a p??ta ?µ?? ??????ta? ap? t? d?????? µe t? p???? µ??.

??µa? a??et? ap???µµ???? ap? t?? e??????? p?a?µat???t?ta. ? ap? t?? p?a?µat???t?ta ?e????te?a. ???? a???s? ?a d?ast????p????µa? st? µ??s??? s???? t?? ?a??e????? ?????a sa? t?? ???? t?? st?ppa?.

Ta ?????a p?s? st?? ????da ??? ??a t? µ??s??? µ??, a??? ??a t?? ???????e?? µ?? ?a? t??? f????? µ?? p?? ??e? ??e? µ?? ?e?p??? af???ta.

? ??? µ??, ? ??? t?? ???t???? µ?? a????p??, ta ??e??a ?a? ?? fa?tas??se?? µ?? e??a? ??a µpe?deµe?a µ?sa st??? st????? µ??. ?a ?e????ta d?ast?eß?????ta? ?a? ? a???e?a de? e??a? µ?a ?a? µ??ad???.

?? st???? t?? Morrissey µe ????t?sa? st?? ef?ße?a µ??. ?e ??a?a? ?a ????? ????te?? µ???? µ?sa st? s????s? µ??.

?? Help! t?? Beatles µe st??µ?t?se ?ta? ?µ??? pa?d?. ??? ?????e se ?as?ta ? µ???? µ?? ade?f? ?? e?? , p?? rock ?a? a???eµ???? ??a?a ?t? t?? s??µpa?a. ???a??a ?µ?? ??? ap? t?? p??ta t?? d?µat??? t?? ?a? ???f?????a.

???µ? ?a? ??t? ?µ??f? µp??e? ?a p???a??se? ????? p???. ?p??e? ?a e??a? ?t?d?p?te, ? µpe??? t?? papp?? µ?? a???µp?sµ???? a??µa p??? se ??a ?p?p?? st? pat???? µ?? a? ?a? ????? pe??se? t?sa ?????a ap? t?te p?? ?f??e. ?a µa???? t?? ?????? µ?? p?? ?????ta? ??? ?a? ?e???te?a, ? ???a ?a? ta ef?ß??? ?a???a???a, ß?ß??a p?? µ?? ?a??sa?e pa???? µ?? a??pe?, t?a???d?a, ?t?d?p?te µe ???e? ?a s??e?d?t?p??? t? aµe????t? p??asµa t?? ??????, ?t?d?p?te µe ???e? ?a ????? t?? p??? t?? a???a??p???t??, e? t?? p?a?µ?t??, ?a?t??a? t?? ????sµ?? se st??µ?? p?? de? ?a µp???s? p?t? ?a ?a?a??s?. - yupi.gr


"Evripidis and his Tragedies"

to be pasted - mondosonoro.com


"Llanto y luz: nuevo disco de Evripidis and his Tragedies"

Si la música es el arte de construir el tiempo con melodías, pocos discos serán más musicales que A Healthy Dose of Pain (editado por el nuevo sello Snap! Clap!): más de cuatro años ha tardado el ateniense afincado en Barcelona Evripidis Sabatis en lanzar esta colección de doce canciones que exploran, según Evripidis, "la nostalgia, el rechazo, la pérdida de la inocencia, las rupturas, la muerte... todo esto que experimentamos casi cada día y que forma parte esencial de la vida". Eso sí: "Sin resentimiento, sin ningun tono depresivo".

El título ("Una dosis saludable de dolor" en castellano) ofrece la primera piedra de toque de sus letras y su universo musical, que vibra entre la épica barroca y la tragicomedia pop. Una base ("más exhuberante y menos intimista que en el primer disco") de piano, coros, palmas, violín, bajo, batería y sierra se completa con miembros de grupos barceloneses como Doble Pletina, Extraperlo o Veracruz: "Tienen talento y ganas. Soy afortunado y me siento agradecido".

A Healthy Dose of Pain se presentará en sociedad mañana a las 0.30 en La 2 de la sala Apolo, en Barcelona. Acompañado de varios de los colaboradores del disco, Evripidis desgranará los temas de su disco, canciones con la pretensión de "hacer reír y llorar, pedir perdón". Y algo más: "Como dice mi madre, hacerme gratis el psicoanálisis".
- adn.es


"Evripidis and his Tragedies at Primavera Sound"

On the streets of Barcelona there are plenty of tour buses, but only one bus is worth catching this week. New this year to the Primavera Sound festival is Primavera al Carrer, (Primavera in the street), up and coming bands are traversing the city playing a series of mini shows. One of the best bands Zoot has discovered at this festival were aboard this bus in Barceloneta, the beachfront area of the city.

Text By Charlotte Pattullo

Evripidis And His Tragedies are a group designed for jiving on street corners. Greek-born, Barcelona based Evripidis Sabatis leads his tragedies, an ever changing cast of his multi instrumental friends from Barcelona?s vibrant music scene, in a merry dance through 60s doo-wop, indie tweeness and sumptuous Walker Brothers style arrangements. Their songs are piano driven, pulsating at times, haunting at others, with a steady Zombies like bass and accents of melodic saxophone and violin.

Singing in English, with dashes of Greek and Spanish, Sabatis writes lyrics with Belle and Sebastian wit and pithism. Their forthcoming album, A Healthy Dose of Pain features a song called Just a Kleenex, a lament for a lost love with poor sartorial taste. To a barber shop style accompaniment Sabatis sings ?If I was your handkerchief, I?d be with you day and night, I?d be made of a fine cloth with a pattern?.you?d keep me in your chest pocket, close to your heart.? However this lover is no well-dressed dandy, and doesn?’t use such accoutrements, preferring a disposable Kleenex, an attitude which extends to romantic affairs. Yelps of ?all I ever was for you was a Kleenex? are both heartfelt and hilarious. - zootmagazine.com


"El avance cada vez mejor de Evripidis and his Tragedies"


hace unas semanas nos encontramos en una página de bandcamp un avance de cuatro canciones de lo que por fin será después del verano el segundo trabajo de evripidis and his tragedies, después de su precioso debut de 2006. esta misma semana hemos visto en la misma página que en el avance hay seis canciones en vez de cuatro. nos hemos puesto en contacto con evripidis sabatis y nos ha dicho que de las seis, solo cinco irán en el disco, ya que all those summer parties es un tema que se quedará fuera, pero que ha metido en la tanda porque es una canción muy veraniega

a healthy dose of pain, que a sí es como se llamará el disco en cuestión, verá la luz en septiembre en vinilo por medio del sello griego inner ear, pero de momento en nuestro país no tiene discográfica definitiva, ya que al parecer evripidis se encuentra en contactos con algún sello de aquí. evripidis nos ha dicho que espera que haya un sello de aquí que se encargue de la distribución, pero que si no, él tendrá vinilos del disco en sus conciertos

el disco contendrá trece canciones, una de ellas, la que cerrará el disco y que se puede escuchar en el avance, en español, titulada este verano (¿no recuerda a aquel increíble y delicioso single de las lilas de jeleton?). en el disco han participado ocho personas, incluyendo a evripidis, quien es el comopositor de todos los temas, y además ha colaborado gente de otros grupos como veracruz, extraperlo, le pianc, bedroom, abrevadero e internet2, por eso podemos ver en la portada del mismo a tanta gente, incluyendo alguna que otra cara conocida - lanadadora.blogspot.com


"Una recomendación: Evripidis and his Tragedies"

Quienes soportáis mis digresiones, y aguantáis estoicamente las "turradas" mentales que puedo llegar a escribir en este blog, os merecéis un monumento en la plaza principal de vuestras respectivas ciudades. Vosotros, como iba diciendo, ya me vais calando y conocéis mi proverbial animadversión hacia esa época del año que en otros seres humanos despierta los más encendidos elogios: el verano. Pues bien, hoy quieros hablaros de algo estrechamente relacionado con el verano: la playa. Como es de suponer, es difícil que te guste la playa si no te gusta el verano, así que habéis acertado, la playa y yo somos una pareja mal avenida, nos vemos las caras una vez al año y a partir del tercer día nos hartamos el uno del otro; no sabéis cuanto lamento contradecir al maestro Jonathan Richman cuando canta aquello de "The beach be one of the best things we got...". Con el paso de los años mi relación con la playa se ha ido agriando más si cabe, probablemente el hecho de no saber nadar tenga mucho que ver en ese deterioro, ya que dicha carencia saca a flote (que bien traída esta expresión) mis más atávicos temores, haciendo asomar mis escasos complejos. Cuando uno era niño no saber nadar podía ser objeto de befa y mofa, pero en la playa podías pasar inadvertido. Uno, que ya es perro viejo en el arte del fingimiento y la impostura, podía emular a Johnny Weissmüller con tan sólo arrodillarse en una zona segura; el efecto, visto desde la toalla, era bastante convincente y no despertaba sospecha alguna en tus acompañantes. Pero con la llegada de la adolescencia la cosa se complicaba, había que convertirse en un macho alfa y aquello de ser un analfabeto del croll y la mariposa estaba sancionado con escarnio público, si podía ser delante de la chica que te gustaba, miel sobre hojuelas para el verdugo en cuestión. No saber nadar limita tu campo de acción en la playa de manera notable, sobre todo, obviamente, en cuestiones acuáticas, ya que te ves limitado al simple remojón, lo que se resume en una entrada-salida fugaz del mar, si uno no quiere que se perciba su tara náutica; la técnica del remojón se comparte con ancianos y niños de edad inferior a los 5 años.

Nunca he tenido un idilio con la playa, probablemente porque nunca he tenido grandes recuerdos relacionados con la misma, más allá del primer baño de G. en aguas mediterráneas. Mi historial amatorio carece de romances playeros, y eso es fundamental para llevarse bien con un lugar. Cuando aspiraba a una plaza de macho alfa, que finalmente me fue denegada, lo que más llamaba mi atención de la playa era la concentración de chicas venidas de otros lugares, aquellas procedencias despertaban en mi púber imaginación todo un catálogo lúbrico de posibilidades eróticas. Huelga decir que todo acercamiento se veía abortado ipso facto, debido a mi enfermiza timídez adolescente y a mi ausencia de pericia a la hora de desenvolverme en la playa. Siempre me han interesado los guiris, dicho sea con todo el cariño, sobre todo porque mi infancia y adolescencia se desarrolló en una época en la que en este país aún se respiraba cierto aire rancio, heredado de tiempos pasados, y la presencia en suelo patrio de ciudadanos de otros países suponía, en ocasiones, la entrada de nuevas ideas y de una conciencia social más avanzada. Eso es lo que más me atraía de niño cuando iba a la playa, los guiris; ver cómo vestían, qué música escuchaban, cómo se comportaban, contemplarlos, en definitiva, podía convertirse en una fuente de inspiración. Así acabé la década de los 80, con un incipiente ramalazo rapero y una indumentaria que prefiero no recordar. Menos mal que mis padres acabarían cambiando la playa por la montaña.

Hoy protagoniza la recomendación habitual de Rainy Day Music un guiri que visitó nuestra costa para quedarse, el griego Evripidis Sabatis y su proyecto musical Evripidis and his Tragedies. Evripidis nació en Atenas, donde recibió una completa formación como pianista clásico, podemos afirmar que su vida siempre ha estado estrechamente relacionada con la música, y desde que descubrió los discos de Mozart que atesoraban sus padres se despertó en él un anhelo muy vivo por convertirse en músico. Desde adolescente ya desarrolla un carácter hedonista que se convertirá en uno de los puntales de su música, el joven Evripidis pasa el tiempo tocando el piano, inventando piezas propias, todas ellas de corte clásico, y dibujando. Tras realizar parte de sus estudios en su país natal y en Londres, en 2004 decide trasladarse a Barcelona, donde concluirá su formación como diseñador y donde tomará forma su proyecto musical; una aventura que había comenzado en solitario durante sus últimos años en Atenas y en Londres. En Barcelona seguirá cultivando su pasión por la música, el dibujo, la escritura y, sobre todo, la vida y el amor, ese eterno sentimiento al que dedicará gran parte de sus composiciones. Evripidis comienza a tocar en algunos locales de la Ciudad Condal, lo hace solo, con la única compañía de - rainydaymusicblogspot.com


"? p?? cool ?????a? µ??s???? t?? e??te?????"

???a? ????, e??a? ??a??? ?a? ta t?a???d?a t?? e??a? t?s? s?µa?t??? ?s? ?a? ta p??t?t?pa ?e?µe?a t?? a??a??? (s?????µat??) t?a??d??. G????ste t?? ????p?d? Saµp?t? ?a? t?? sp??da?a µp??ta t?? Evripidis and his Tragedies.
?? ?? ?eµat?f??a?e? t?? a??a?a? e???????? t?a??d?a? a?a??????ta? ?a s??e??ast??? µe t??? e?p??s?p??? t?? a??e?t???? f??spe?t?????? (s.s t? ep??et? e??a? ??a? ?e?????sµ?? p?? eµp??eta? ap? t?? d??s?µ? µ??s??? pa?a???? Phil Spector) p?p t?? 60s ?a? ?p?epe ?a d?a?????? ??a? ?a???t???? ??a ?a ???e? ??as?t?? t?? ???? µ??s???? ????µat?? t??? ?a d???e?a? s?????a t?? ????p?d? Saµp?t?, e???te?a ???st?? ?? Evripidis and his Tragedies.
? ?????a? µ??s???? p?? ?e? ed? ?a? ?????a st? ?a??e???? ?a? e??a? t? a?ap?µ??? pa?d? t?? µ??s???? s????? t?? p????, µ???? ?????f???se t? de?te?? d?s?? t??, A Healthy Dose of Pain, ?a? af?? t?? a???saµe ?a?? ?a? ?a?? ?ata???aµe st? ap?? s?µp??asµa ?t? e??a? ep????. ?? d?de?a µ????? ?st???e? t?? album e??a? ?? sa?d????? st???? p?? de? ?at?fe?a? p?t? ?a t?a???d?s??? ?? a?ap?µ??e? µa? Chiffons, Marvelettes ?a? Shangri Las. ?? 60s pop µe??d?e? t?? s??a?t??? t? d?aµat???t?ta t?? µe????? e?????st??se?? ?a? t?? ??as??? p?a??st??? pa?de?a t?? ????p?d? ?a? t? ap?t??esµa e??a? d?de?a µ???? d?aµ??t?a p?? a??????ta? sa? µ???? ??e?t??s?? s??a?s??µ?t?? se ??a f?sµa p?? ?e???? ap? t? ?a?? ?a? t?? e?t???a ?a? ?ata???e? st? ??sta???a ?a? ?????.
???? ? ????p?d?? (µe ? ????? t?? ??a??d?e? t??) de? e??a? ??a? sp??da??? ?a???t????? µ??? epe?d? ep?t?????e? ?a µetaf???e? ??e? t?? indie ?a? 60s pop eµµ???? t?? se t?a???d?a sp??da??te?a t?? eµp?e?se?? t??, a??? epe?d? ?ataf???e? ?a p???a??se? ta p?? e???????? ?a? p??t??e?? s??a?s??µata p?? µ??? ?? ep?d?ast???? µp??te? µp????? ?a pet?????. ?p? t? t?a???sµa t?? aµ??a??a? t?? ?ta? t?a???d? live se µ????? s????? ? µe???a e???pa??? fest?ß?? ?p?? t? Primavera t?? ?spa??a?, µ???? t?? pa?e??et???? d????se?? t?? ??a p?? ß??s?eta? p??? st? s????, ???e epaf? µa?? t?? e??a? µ?a ?st???a ??a ?a af????e?te.

T?? e??a ???e? p??? ?????a µ?a s????te??? st? Petite Fleur st? ???????? ?a? a??µa ??µ?µa? t? p???? t?? ?ta? µ??? ??a t??? ?a???t???e? p?? a?ap? ?p?? ?? Orange Juice. ??? e??a e??a a???????se? µ???? t? ?a??s? ??a ?a t?? d? ?a pa??e? st? ?p??e?? e??? bar, e?? ??p??e? µ????? G?ap????e? fashionettes d?????a? sta t?a???d?a t??. ??? ß??e? t? ß??e? t? t?a???d? Gregory (We're Coming Out In The Light) ?a epe?d?se? µ??s??? ???e a?asf??e?a µ?? ?a? s??a?s??µat??? pe??p?te?a. ?a? p???? et??µ???µa? ?a ???? p??s?p??? µ?? feelgood ?µ?? t? ??? t?? single, Just a Kleenex.
?a? epe?d? ???e? µ??s???? µp????? p???? ?a d?µ??????s??? a?????a s??a?s??µata, ?ta? t?? a?a?a??pt??µe ap??aµß????µe st? ?pa??? t??? ??sa????? a?t???. ?? a???sete t? d?s?? t?? ????p?d? ?a ?ata??ßete t? e????.
- queen.gr


"El frio es un estado mental"

to be pasted. - la mono magazine


"EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES: SEGUNDO ACTO"

Siempre con la colaboración de su impecable banda, Evripidis mantiene fieles a sus seguidores, esos que entienden su peculiar universo de dolor, nostalgia, honestidad y diversión a partes iguales, un universo reflejo fiel de su personalidad. A healthy dose of pain llega en un formato de lujo: vinilo, CD y póster todo en uno, y en edición limitadísima de 300 copias. Además de disco, estrena sello y seguro que en los próximos meses lo veremos en más de una sala y muchos festivales.

¿Qué querías ser cuando eras pequeño? Quería ser como Mozart cuando él era pequeño, ser un niño prodigio, tocar el piano en palacios de Europa, componer sinfonías y óperas y estar mimado por todo el mundo. Pronto me di cuenta que no disponía del talento adecuado y que Mozart, a pesar de su brillantez, murió pobre y olvidado. Mi decepción fue tremenda. Después dejé de tener sueños de futuro y solo vivía en mundos paralelos en mi cabeza o del día a día de la realidad.

¿Cuál es tu primer recuerdo de tu relación con la música? Me acuerdo estar en los pisos de los amigos de mis padres. Todos tenían hijos un poco mayores que yo y todos tocaban el piano. Me daba mucha envidia verlos tocar y sembrar los halagos de todos, así que pedí a mis padres que me llevaran al conservatorio. ¡Yo también quería impresionar a la gente mayor !


Han pasado cuatro años desde que publicaste tu álbum de debut. ¿qué ha habido en medio? Conciertos desastrosos y conciertos buenos, cambio constante de componentes del grupo, bancarrota de nuestra antigua discográfica, años en el limbo, conciertos de versiones con amigos, bandas sonoras de cortos y proyectos de videoarte, una versión grabada de The Magnetic Fields, una canción para Barcelonés, nuevos colaboradores, nuevo productor, nuevas canciones (demasiadas, diría), una grabación interminable, mil imprevistos hasta el último momento, un libro llamado “El Calamor y otros mitos de la intimidad” de letras, dibujos y textos para la editorial Morsa, nueva discográfica (Snap! Clap! Records en España e Inner ear en Grecia), nuevo mánager….chchchchchchchanges como diría Bowie.


Descríbeme a Healthy dose of pain. Es un disco pop, barroco y polifónico, con un superficie a ratos alegre pero con un fondo muy melancólico y nostálgico. Me dejé llevar por las posibilidades que me proporcionaron los varios colaboradores que tuve, las horas ilimitadas en el estudio y la paciencia de mi productor, Juanjo Alba, y pude realizar casi todas las cosas que tenía en la cabeza durante años.

El disco empieza con Teeth, una canción que narra una pérdida. El dolor está siempre presente en tus creaciones, tanto que a menudo parecen el motor que te mueve a hacer canciones. ¿es así? Totalmente. El dolor o más bien el recuerdo del dolor es una de mis principales inspiraciones. Pero también lo son el anhelo y la nostalgia.

A la vez el título del disco hace referencia a un dolor saludable. Cuéntame sobre esto…Me parece que una dosis de dolor pequeña es saludable por que te hace relativizar las cosas, reflexionar, apreciar lo que tienes. Poder contemplar tus fracasos y tus penas te da fuerzas para seguir adelante y ademas te hace no ir de sobrado por la vida. Huír del dolor, para mí, significa no vivir la vida al máximo.

My little sister es una oda a tu hermana pequeña, a quien pides incluso perdón…y mencionas el hecho de ser el bicho raro en tu familia. ¿Cómo han aceptado el hecho de que quieras vivir una vida alternativa? A mis padres les ha costado entender mi estilo de vida pero creo que eso fue más por que yo tampoco tenía una visión muy clara, durante muchos años fui una persona que pululaba sin rumbo. Desde que se dieron cuenta que tengo las cosas mas ordenadas en mi cabeza, han estado cien por cien apoyándome en todo. De todas formas, no te creas que yo soy el mas especial de la familia, mis padres y mi hermana son un poco bichos raros también, cada uno en su manera. Y a mí me costó mucho aceptarlos y quererlos como son. Ahora los admiro. Hacemos un cuarteto bastante peculiar pero con mucho amor.

En esta misma canción haces referencia al horóscopo de tu hermana, los horóscopos que siempre te han gustado…¿tienes alguna predicción para el año que viene? Por mucho que tenga el costumbre de preguntar el signo de qualquier persona que acabo de conocer, por inercia casi, la verdad es que no me gusta leer prediciones, no quiero saber mi futuro. Hace meses un amigo mío que está muy metido en este rollo me dijo que sufriría probablemente una bancarota en febrero y que tendría que estar preparado para ella, para superarla fácilmente. Desde que me lo dijo estoy intentando ahorrar dinero, solo eso te digo jajajja!

El disco es una joya de colección, con todos los detalles preciosos y una importante presencia de la nostalgia, imágenes de cuando eras pequeño, incluso un póster, cuéntame como surge este proyecto tan ambicioso a nivel de formato (LP + CD + poster) y cómo en un momento de crisis total has conseguido llevarlo a - barcelones.com


"Nuevo disco de Evripidis and his Tragedies"

Hace unas semanas pudimos disfrutar en directo de Evripidis and His Tragedies en su condición de telonero de John Grant en el Apolo de Barcelona. Sentado sobre el piano de cola de Grant, deleitó al público con sus composiciones a corazón abierto y su talento para contar historias y repasó los temas de su debut y de su nuevo disco. Un segundo trabajo que ha tardado en llegar y que se titula “A healthy dose of pain” (Inner Ear, ’11) y que acaba de ser publicado en nuestro país.

El artista griego aficando en Barcelona, cuenta en el disco con colaboraciones de invitados tan conocidos como Le Pianc, Veracruz, Doble Pletina, Extraperlo o Bedroom, entre un total de diecinueve. Temas mucho más luminosos y menos desgarradores que los de su debut y que ahora podrás encontrar en una edición limitada de LP+CD en las tiendas. Además, puedes escuchar “A healthy dose of pain” en el Bandcamp de Evripidis and His Tragedies. - mondosonoro.com


"«?a? t? ?aµ??e?? a?t?d?as? e??a?»"

?? de?te?? album t?? Evripidis and his Tragedies (????p?d?? Saµp?t??) p?? ?e? µ???µa st? ?a??e???? ??e? t??... pa?ap?a??t??? t?t?? «A healthy dose of pain» (µ?a ????? d?s? p????). ?a?ap?a??t???? t?t???, ??at? ?ta? a???? t?? 12 a?t?ß????af???? ?st???e? t??, ß??s?esa? st? µ?s? t?? 60s (p?p f???), ß??e?? ta a???t??? s?? ?a? ?de?e?? p??? t? d??s?? t?? p??????, t? ????ßas??eµa t?? e??te?µ????, t?? a???t?ta t?? pa?d???? d?a??p??. ?? ???e ??µµ?t? t?? pe????e? t? d??? t?? µ???? d?aµat??? (st?????????), ? ???? t?? ?µ?? e??a? ap???ta ?????p??t??, ?a?????st????, ?ate??ast????. - tanea.gr


"Crónica: John Grant, Teatro Lara (Madrid) 9/11/2011"

El concierto que John Grant dio en el Teatro Apolo de Barcelona estuvo precedido por la actuación del cantante y compositor griego afincado en Barcelona Evripidis And His Tragedies.

Unos meses antes pudimos asistir a la presentación de su segundo disco “A Healthy Dose of Pain”. Evripidis hace una música pop extemporánea con aire de cabaret berlinés o musical de Broadway. Gran músico y gran conversador, nuestro amigo Evripidis comprime su gran talento en canciones de 4 minutos. - nosgustalamusica.com


"Evripidis and his Tragedies-A Healthy Dose of Pain, 2011"

St?? te?e?ta?a a??sa t?? f????p????, ?a? µ?a st??µ? p??? t?? (a?a) ?????s? t?? pat??pa??d?ta µe?a???????? ?e?µ??a, ß??s???µe µ?a ???a?t?da f?t??. G???µaste ?af???? µ????s??p???? ?a? ???ß?µaste µ?sa t?? ??a ?a ????µp?s??µe st? f?? ?a? st? ?estas?? t?? ?e?µ????t???? ?????. ?a ????ts?a f???µe ta summer dresses µa? ?a? ??a ??????? ??a????, ta a????a ??a ?ap???, ??a ?a?? p????µ?s? ?a? ??a f?te??? ?aµ??e?? ?a? ???e???µe, a??a??a??µaste, ????p?d?µe, f????µaste — sa? ?a µ?? ?p???e? a????, sa? ?a e??a? ? µ??ad???? s??p?? µa? t? ?a ?????µe t? ??? ?a µ????e? ß?a?µ??? ap? ??a ?a???µe?? pa?aµ???. ??a pa?aµ??? p?? ?a ?e???e? ??a ta ?s??µa ?a? ?a a?af??e? µ??? ta ?µ??fa.

?a? ?? st??µ?? µ??????? pa??asµ??e? ?a? a?s??d??e?, a??µa ?a? a? ?????µe p?? pe????e???ta? ap? t?? ???? µ?????a, ap? ta p??ß??µata ???e e?d??? ?a? ap? t?? µ??a??? e?e???? t?? ep?µe??? st??µ?? p?? ??? a?t? t? ????t? ?a e?afa??ste? µe t? d?s? t?? ?????, ??t? ap? t?? ??? t?? s??p?? ?a? ?a µe????µe µ???? µa?, a?t?µ?t?p?? µe t?? p?a?µat???t?ta µa?.

? s?µe???? µ??s??? e??a? ?? µe??d?e? p?? a??????ta? µ?sa st?? ?e?µ????t??e? ???a?t?de?. ?????e? µe t?? ??µ?? µ?a? a?ap??te?a ?a???µe??? st??µ?? µ?sa st?? ???t??a t?? ?a??µe????t?ta?, µe ??a e????????? ?aµ??e?? se µ?a ???assa ap? µ???t???f???a p??s?pa, µe ??a ?ata??????? a???sµ??? ??????d? µ?sa st? ?????. ?? Evripidis and his Tragedies t?a???d??? ??a ??e? e?e??e? t?? st??µ?? t?? ???? p?? µa? ?????? ?a p?ste???µe p?? e?µaste ? e?t???a e??a? ? a?????? ?a? p?? µa? ?????? ?a ??e??e??µaste p?? µ????s??p???? sa µ??µ????a ß??s??µaste µ?sa st? µ??ad??? ???a?t?da t?? ?e?µ??a ?a? ???? µa? e??a? ?t? a?ap?µe ?a? ?t? ????µe a?ap?se?. - fridge.gr


"Semana fantástica del pop barcelonés en Madrid"

El jueves, en el Fotomatón, Evripidis estará presentando su flamante nuevo disco, una preciosidad llamada “A healthy dose of pain”, una colección de canciones pop cuidadísimas y con un millón de colaboradores (salen casi todos en la portada, y todos en la contraportada) Hace poco los vi en la Pop de Razzmatazz y los recomiendo. Eso sí, su cita en Madrid será en acústico. - borjalona.wordpress.com


"Top POPIN 2011"

EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES. A healthy dose of pain
El proyecto musical del artista griego, afincado en Barcelona, Evripidis Sabatis ofrece en este segundo disco una colección coral (colaboran Le Pianc, Veracruz, Doble Pletina, Extraperlo o Bedroom) de canciones de pop colorido que evocan escenas teatrales (algo así como lo que nos provoca escuchar al Rufus Wainwright más jovial), pero con una riqueza instrumental que nos hace pensar en Stephin Merritt. Como curiosidad, Evripidis se atreve con el castellano cerrando el disco con la deliciosa "Este verano", y no se le da nada mal. Quizás sea un camino a seguir. - astreduPOP.com


"Concierto: Evripidis and his Tragedies"

No, no es inglés y no, no vive en Inglaterra. Es griego, sí, pero vive en Barcelona. Paradojas aparte, su segundo trabajo, “A healthy dose of pain” ha tardado en llegar, pero ha valido la pena. El nuevo álbum cuenta con 19 colaboraciones, entre ellas las de Le Pianc, Veracruz, Doble Pletina, Extraperlo o Bedroom. Evripidis Sabatis empezó su carrera musical en solitario; acompañado de su piano, consiguió hacerse un hueco cada vez más grande en la escena independiente de la condal. A partir de allí, Evripidis se convirtió en Evripidis and his Tragedies y, acompañado de su banda, comenzó a conquistar a un público ansioso de música diferente. “A healthy dose of pain” llega en edición limitada y en un formato de lujo: vinilo, CD y póster, todo en uno. Un disco pop, melódico aunque melancólico y barroco, una mezcla que tan solo el músico griego sabe encajar./ Joana Choquet - Le Cool Barcelona


"Canciones nacionales I: del 25 al 11"

18 Evripidis and his Tragedies, Before it´s over

Evripidis Sabatis es un pianista griego asentado en Barcelona. En septiembre publicó, cuatro años después de su debut, A Healthy Dose Of Pain, su segundo álbum, en el que insiste en ese pop orquestal cantado en inglés que le emparenta con el pop británico. La cuota cosmopolita de esta lista. - El Pais.com


"selección SPOP /canciones 2011/"

Número 18.Evripidis and His Tragedies - The Bluest Summer - Spop


"Best track 2011"

Number 20.I always cry at weddings/Evripidis and his tragedies

www.wearestrangefolks.blogspot.com/search/label/Evripidis%20and%20His%20Tragedies - Strange Folks


Discography

2006: LAS LILAS DE GELETON (seven-inch single)
2007: EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES (LP)
2008: OUR TRASH (seven-inch split single with INTERNET 2)
2011: A HEALTHY DOSE OF PAIN (LP)
2012: ALL THOSE SUMMER PARTIES (seven-inch split single for RECORD STORE DAY with DENVER, ZONA NEGATINA and SUNDAE)
2013: ...AND IT WAS GOOD WHILE IT LASTED BABY! (seven-inch 4-track ep)

Photos

Bio

Evripidis and his Tragedies began as a personal musical project of Evripidis Sabatis , a classically trained pianist and illustrator, while playing his piano and singing back in Athens. His heart led him to Barcelona where he started doing concerts alone, mostly in seedy bars. Very soon he discovered that some of his friends, already members of other groups of the vibrant Barcelonian indie scene, were really talented and fun to play with. Whether it was destiny that they gravitated to the project or that he invited them to join, the resulting symphony of groundbreaking ideas began making the perfect soundtrack to life in the city.

The ever evolving dynamic nature of the project takes many forms depending on the venue, the circumstances and the way the planets align or the wind blows, Evripidis and his Tragedies is a one-man show or a crowded bonanza that has performed in a kaleidoscope of different places, from small bars to nightclubs, art galleries to boutiques, international festivals (Barcelonas Primavera Sound, Primavera Club, BAM, Faraday and Placa Odisea, Groningens Eurosonic, Athens Synch Festival & Blender, Majorcas Petit Comite, Groningens Eurosonic Noorderslag) to abandoned flats, theaters to rooftops, record stores to fashion shows. This heartfelt project has been warmly welcomed in Barcelona, Madrid, Athens, Paris, Berlin, London, New York, Oporto, Bilbao, Valencia, Granada, Zaragoza, Vigo, Groeningen and many other cities.

Evripidis and his Tragedies music is piano driven pop, sometimes sunny and sometimes dark, sometimes bare and sometimes filed with vocal harmonies, violin, sax and trumpet arrangements as well as various other instruments. The question on everyones lips is; What type of music is it?

It has been written that Evripidis manages to combine in a unique, peculiar way, all kinds of western popular music from the last 120 years: classical (Satie, Debussy, Ravel), cabaret, 20s, 30s and 40s american music, musical, folk, soundtracks and most of all, pop from the late 50s to now. Add to this mix some touches of Baroque music and an unconditional love for the 60s music, the 80s-early 90s indie pop and some unique songwriters like The Magnetic Fieldss Stephin Merritt, Jonathan Richman, Jens Lekman, Scot Walker, Leonard Cohen, Nico or Kate Bush and you have a project that escapes a clear definition. The best way to understand it is to just listen to it here:

http://evripidisandhistragedies.bandcamp.com/

Evripidis is currently preparing a third album with some of his former collaborators whilst continuing to give solo concerts or with various different formations of the group. In a couple of weeks he is gong to release "...and it was good while it lasted baby!", a 4 song EP.

Band Members